Een Netflix-film en een Videoland-serie roepen dezelfde vragen op over kinderexploitatie als ooit de Mini-playbackshow. Pedofielen in de kaart spelen, is een risico, overdreven preutsheid ook, schrijft Gerry van der List.
Gerry van der List
Elsevier Weekblad-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.
Het is een van de beroemdste openingszinnen uit de wereldliteratuur: ‘Lolita, light of my life, fire of my loins.’ De Russisch-Amerikaanse schrijver Vladimir Nabokov beschreef in zijn controversiële roman Lolita (1955) de hartstocht van een intellectueel voor een twaalfjarig meisje, het licht van zijn leven dat tegelijkertijd het vuur in zijn lendenen aanwakkert. Wat al meteen duidelijk maakt dat de passie niet puur platonisch kan worden genoemd.
Nabokovs vertelling maakte zo’n indruk dat ‘lolita’ de benaming werd voor een sensueel kindvrouwtje dat mannen het hoofd op hol brengt. Haar seksualiteit werkt verwarrend. Voor hen zelf, maar ook voor meerderjarigen wier verboden verlangens worden geprikkeld.
De boodschap van Mignonnes is best braaf
Het is een ingewikkelde kwestie, die weer actueel is door een Netflix-film. Mignonnes, beter bekend onder de Engelse titel Cuties, gaat over een elfjarig moslimmeisje uit Senegal dat in haar nieuwe vaderland Frankrijk wordt opgenomen in een dansgroep van leeftijdgenootjes die gretig seksueel uitdagende poses aannemen.
Lees ook: Hebben pedo’s ook recht op meningsuiting?De film maakte veel los, mede doordat Netflix aanvankelijk een poster uitbracht met de danseresjes in weinig verhullende kledij en weinig zedelijke houding. Hier en daar werd zelfs al op een verbod aangedrongen. De boodschap van de film zelf is overigens best braaf. Het immigrantje voelt zich uiteindelijk helemaal niet gelukkig bij de Parijse lolita’s. Aan het slot (spoiler alert) gaat ze in een doodgewone spijkerbroek op straat touwtje springen.
Realityserie over Summer geeft ongemakkelijk gevoel
Bezorgdheid bij zulke films bestaat niet alleen over het in de kaart spelen van pedofielen, maar ook over de exploitatie van kinderen. Dit laatste geldt eveneens voor een realityserie die Videoland vertoont. In Summer draait het om een elfjarig Nederlandse fotomodelletje dat algemeen wordt gezien als de nieuwe Doutzen Kroes.
Summer de Snoo maakt, afgezien van haar beeldschone, engelachtige verschijning, een aangenaam normale indruk. Ze eet graag patat en is dol op voetballen. Maar haar ouders blijken nogal volkse, ordinaire figuren die duidelijk in de verwachting leven hun eigen weinig geslaagde maatschappelijke loopbaan te kunnen compenseren door de roem en het fortuin van hun dochtertje. Dit geeft toch een ongemakkelijk gevoel.
Lees ook: Hoe uitgesproken mag een NPO-presentator zijn?Verontruste ouders sloegen alarm over Henny Huisman
De discussie is niet nieuw. In de jaren negentig van de vorige eeuw presenteerde Henny Huisman de Mini-playbackshow. Hierin zagen we jonge meisjes onder anderen Madonna imiteren, een wulpse Amerikaanse zangeres die in niets aan de Heilige Maagd Maria deed denken. Verontruste ouders sloegen alarm over de seksualisering van de jeugd.
In talkshows zijn nog geen zielige vrouwen verschenen die door toedoen van Henny Huisman in een zedeloos bestaan zijn vervallen of getraumatiseerd zijn geraakt. Vaak valt het normverval in de praktijk wel mee. Zaak is een gulden midden te vinden tussen overdreven preutsheid en overdadige, tot de pedofiele verbeelding sprekende jeugdige erotiek. Zoals het schattige moslimmeisje uit Mignonnes doet.