Door de klimaatnoodtoestand uit te roepen probeert het Europees Parlement macht naar zich toe te trekken. Maar zulke theatrale symboolmaatregelen zijn niet zonder risico. Ze kunnen mensen cynisch maken en leiden tot ondoordacht beleid, schrijft Rob Ramaker.
Geen woorden maar daden, zingen Rotterdamse voetbalfans. Maar in het klimaatbeleid geldt vaak het omgekeerde. Bestuurders en politici zijn gek op theater en lege woorden. Denk aan het het stellen van ferme klimaatdoelen: ‘Bodegraven-Reeuwijk klimaatneutraal in 2035’. Het nakomen van die beloftes krijgt minder prioriteit en mislukt meestal.
Rio, Kyoto, Parijs, Milieubeleidsplan, Klimaatakkoord en Klimaatwet: Nederland tekent al sinds 1989 voor minder CO2-uitstoot.
Nu heeft symboolpolitiek een functie. Het krijgt onderbelichte thema’s op de agenda en genereert maatschappelijke aandacht. Maar bij klimaat gaat dit argument niet meer op. Sinds 2 à 3 jaar domineert dit thema het politieke en maatschappelijk debat. De bewustwording is er dus wel. De vraag is hoe klimaatbeleid eruit moet zien. En hoe dit te verenigen met een welvarende samenleving. Echte politieke vragen.
Almaar meer klimaattheater
Toch wordt het klimaattheater almaar overdrevener. Zo riep de Amsterdamse gemeenteraad in januari 2019 de klimaatnoodtoestand uit. Een symbolische maatregel die niets bijdraag aan het terugdringen van de CO2-uitstoot. Al heeft de stad, eerlijk is eerlijk, ook veel concrete klimaatvoornemens.
In juli volgden Utrecht en Haarlem. En afgelopen week gingen twee activisten van de verbeten actiegroep Extinction Rebellion zelfs – tevergeefs – in hongerstaking. De studenten willen dat Wageningen Universiteit en de gemeente Wageningen de klimaatnoodtoestand uitroept. Een volgende stap. Theater om een symboolmaatregel af te dwingen.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout