Films leggen het steeds vaker af tegen televisieseries, schrijft Gerry van der List. Neem Bombshell, nu in de bioscoop. Regisseur Jay Roach belicht hierin de seksuele intimidatie door Roger Ailes, de conservatieve bullebak die van de Amerikaanse zender Fox News een groot commercieel succes maakte. Met een prominente rol voor Charlize Theron als diens bekendste slachtoffer, nieuwspresentator Megyn Kelly. Zeker niet slecht allemaal.
Maar wat sommige filmrecensenten vergaten te vermelden, was dat je helemaal het huis niet uit hoeft voor een beeld van de opkomst en ondergang van Ailes (1940-2017). De HBO-serie The Loudest Voice, te bekijken via Ziggo On Demand, biedt in zeven delen een ontluisterend portret van de televisiebaas die populistisch rechts een stem gaf op de televisie en de weg plaveide voor het presidentschap van zijn vriend Donald Trump. Onwaarschijnlijk goed is de bijna onherkenbare Russell Crowe. Twintig jaar geleden verdiende de Nieuw-Zeelandse acteur een Oscar voor het uitbeelden van een stoere gladiator, deze maand kreeg hij een terechte Golden Globe voor een rol als dikke, oude, vieze man.
Elsevier Weekblad-redacteur Gerry van der List zit graag en vaak voor de tv. Wekelijks doet hij verslag van zijn kijkervaringen.
The Loudest Voice overtuigt meer dan Bombshell
The Loudest Voice laat een stuk overtuigender dan Bombshell zien hoe het misbruik van vrouwen op de werkvloer in zijn werk kan gaan. Ze weten vaak niet wat hun overkomt. Soms worden ze eenvoudigweg aangerand, soms bieden ze geen weerstand aan avances uit angst hun baan te verliezen of niet hogerop te kunnen komen. De enkeling die durft te klagen, merkt dat seksueel wangedrag wordt toegedekt.
https://youtu.be/lAnJJHrq0Ws
In The Loudest Voice wordt de mannelijke hoofdpersoon in zowat alle opzichten als een ellendeling afgeschilderd. Ailes is niet alleen een seksueel roofdier, maar ook een tiran, racist, homohater en reactionaire activist die zich niets aantrekt van journalistieke fatsoensnormen. In een andere formidabele serie wordt de boef subtieler neergezet, wat extra aan het denken zet.
Aanpak van seksuele misstanden is complex
In The Morning Show komt de, door Steve Carell gespeelde, ster van een ontbijtshow eigenlijk best sympathiek over. Hij is een joviale kerel en redelijk geliefd bij zijn collega’s. Maar hij gaat er wel vanuit dat hij onweerstaanbaar is voor vrouwen en acht het min of meer vanzelfsprekend dat medewerksters hem seksueel gerieven. Als hij uiteindelijk toch in opspraak raakt, begrijpt hij er weinig van. Van verkrachting was toch geen sprake?
Lees ook: The Morning Show brengt erg knap in beeld hoe complex seksuele misstanden en hun aanpak zijn. Met juridische haken en ogen, met een afkeer van het buiten hangen van de vuile was, met een masculiene cultuur, met een overdaad aan ambities. Maar de via Apple TV+ te bekijken serie biedt, net als The Loudest Voice, hoop omdat ze de heilzame kracht van de #MeToo-beweging toont. Vrouwen die zo dapper waren hun stem te verheffen, hebben ervoor gezorgd dat de kans voortaan een stuk kleiner is dat types als Roger Ailes hun machtspositie op seksueel vlak uitbuiten