Terwijl je rond de voetbalvelden muizen kunt horen lopen, zitten kerken op Urk en in Staphorst overvol. Hugo Camps maakt de balans op van de afgelopen sportweek, waarin wielerkoersen meer vertier boden dan de macabere leegte in de voetbalstadions.
De stadions bleven het afgelopen weekeinde muisstil. Het ritselen van de bladeren klonk als een treurmars en sourdine. De geluidsband zorgde voor nog meer vervreemding. De leegte knarste en de kerkhofbloemen van Guido Gezelle waren er ook niet.
Voetbal zonder publiek heeft iets macabers. Dan schiet Dusan Tadic de bal op de lat en verliest Ajax. Feyenoord maakt het niet uit, de Rotterdammers zijn gewend aan innerlijke ballingschap – leegte en stilte kunnen niet op tegen de monumentale overmacht van De Kuip. Het geeft Dick Advocaat ook de ruimte om zijn wil door te drukken in het misverstand met de spelers over compact voetballen. Feyenoord speelde een betere wedstrijd.
Stadions zonder supporters zijn als concertzalen zonder toehoorders
Hugo Campsschrijft wekelijks een sportcolumn voor Elsevier Weekblad. Camps (Molenstede, 1943) schrijft sinds 1986 voor Elsevier Weekblad en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
De spelers boeten in lege stadions in aan grinta en creativiteit. Sommigen voetballen als veredelde pantoffelhelden. Vergelijk het met een concertzaal waar geen levende ziel aanwezig is. Dan trainen de alto’s en de baritons hun stem. De uitvoering is van minder belang. Waarom diep gaan in tekst en muziek als niemand zit te luisteren.
De interlandbreak haalt de spelers uit hun door corona verstoorde ritme. Oranje had even moeten wachten tot de plooien weer wat gladder zijn gestreken. De competitie heeft nu voorrang. Maar de KNVB ruikt geld en dan is er geen houden aan. De meeste clubs zijn nog in opbouw naar het komende seizoen. Nieuwe spelers moeten worden ingepast. Daar houdt de voetbalbond geen rekening mee. Straks, als het EK nadert, moet de competitie ook wijken. De eredivisie wordt een gatenkaas. Intussen wordt er voor lege stadions gevoetbald. De schreeuw naar Den Haag voor steunmaatregelen zal almaar luider klinken. Tot het op een dag doodstil wordt.
Gelijkheid is in coronatijden ver te zoeken: waarom wel volle kerken?
Het minste wat je van de overheid mag verwachten is dat er iets van gelijkheid wordt toegepast voor de gedupeerden van corona. Daar denken Mark Rutte (VVD) en de zijnen anders over. De kerken in Staphorst en op Urk zitten overvol (zonder mondkapjes). In het voetbal mag je alleen muizen horen lopen. Het is een aanslag op de broze verhouding kerk-staat.
Religieuze waanzin staat buiten de wet. De stadions waar lucht en licht heersen zijn nochtans betrouwbaarder in de strijd tegen het virus dan geloofsgemeenschappen die elkaar in het volle gezicht blazen. Als sportarena’s worden ontvolkt, dan ook de kerken. Eenheid en armoede en pijn voeden het rechtvaardigheidsgevoel.
Lees ook deze blog van Hugo Camps terug: Sporten in een tijd van lege stadions
De gelaïciseerde KNVB is ver afgedreven van het gelijkheidsbeginsel. Dat premier Mark Rutte dat toelaat, is alleen te verklaren door paniek of een zinsverbijstering.
De historische remonte van Mathieu van der Poel
Mathieu van der Poel is opgestaan uit zijn dipje. Zijn solo van 50 kilometer in de BinckBank Tour zal een van de hoogtepunten blijven in het geamputeerde wielerseizoen. Dit was een historische remonte.
Mathieu is klaar voor de uitgestelde klassiekers als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Even was zijn ster verbleekt tijdens de Tourweken, maar zijn stunt in de BinckBank Tour en zijn verdienstelijke zesde plaats in Luik-Bastenaken-Luik, 24 uur later, brachten hem weer mee aan de wereldtop.
Charisma is vaak een leugen in de sport, maar bij Van der Poel is het een product van de ziel. In tegenstelling tot wereldkampioen Julian Alaphilippe koerst hij zonder kapsones en grimassen. Het enige decor aan Mathieu zijn de blosjes op zijn wangen en een paar zweetdruppels langs de neus. Zoals hij na zijn solo neerzeeg tegen de dranghekken had een kind hem kunnen oprapen. Liever dat dan met de armen staan te zwaaien op een verlaten podium. Soms denk ik dat koersen voor Van der Poel meditatie is. De armen losjes op het stuur of in de beugel is hij van een andere wereld.
In La Doyenne, de oudste aller klassieker, was het andermaal Jumbo-Visma dat met de bloemen aan de haal ging. De weerwraak van Primoz Roglic werd geschreven. Het was eerder de nonchalance van wereldkampioen Alaphilippe die ver voor de meet de armen in de lucht gooide en in extremis werd gevloerd door de aanklampende Sloveen.
Het waren mooie koersdagen de afgelopen week, ondanks corona. De renners dropen van de goesting. In het door corona meest geteisterde land, Italië, rijden de renners op dit ogenblik de Giro. Met aangepaste maatregelen, maar ze doorkruisen het hele schiereiland. Ze blinken van enthousiasme en vredigheid. Waarom kan dat niet in de dunbevolkte polder? Of is het loon van de angst hier overlegde stilstand? Roomse blijheid heeft in Nederland definitief gecapituleerd.