Net als zijn baas ayatollah Khamenei is de pas verkozen Ebrahim Raisi vóór een nieuwe atoomdeal. Dat het Westen het met deze mensenrechtenschender Raisi op een akkoordje moet gooien, geeft te denken, schrijft Robbert de Witt.
Soms kun je iets zo graag willen, dat je eraan vasthoudt, ook al zijn de omstandigheden volledig veranderd. Het Westen – in casu verschillende Europese landen en de Verenigde Staten – wil graag voorkomen dat de ayatollahs in Teheran atoomwapens in handen krijgen. Daarom praten diplomaten van beide partijen al maanden in Wenen om hierover tot een akkoord te komen: als Iran belooft de ontwikkeling van kernwapens te staken, dan worden zware sancties weer opgeheven. Maar intussen is er in Iran zelf veel gebeurd.
Vorige week waren er presidentsverkiezingen. Bij die in echt democratische landen kunnen burgers zo laten zien welke koers hun nieuwe leider moet varen. Maar dat is in de Islamitische Republiek bepaald niet de bedoeling. Er viel voor Iraniërs amper iets te kiezen.
Raisi staat het dichtst bij de Opperste Leider
Van de aanvankelijk bijna zeshonderd presidentskandidaten keurde het regime van ayatollah Ali Khamenei er zeven goed, van wie uiteindelijk slechts vier man overbleven. Variërend van streng in de leer tot zeer streng in de leer. En van hen moest en zou de zestigjarige rechter Ebrahim Raisi het worden. Want hij staat het dichtst bij Opperste Leider Khamenei.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout