Er is veel mis met de Nederlandse democratie op lokaal niveau, schrijft Constanteyn Roelofs. Maar er zijn altijd nog een paar goede en dappere raadsleden die uw gemeente door de woelige baren van de huidige tijd willen loodsen.
Het sneeuwt misschien een beetje onder al het oorlogsnieuws, maar vandaag mogen we naar de stembus. In een rap ontdemocratiserende wereld moeten we er maar zuinig op zijn dat we hier periodiek mogen participeren in het feest van de democratie. Hier in Den Haag hebben we bijvoorbeeld de keuze uit de paardenmeisjesbeweging voor de dieren, het Spook van Pim in de vorm van Rita Verdonk en de salafistische islam.
Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
Alle gevestigde partijen hebben een leger aan frisse jongens en meisjes van de opleiding bestuurskunde klaarstaan die in het dagelijks leven communicatie- of beleidsadviseur zijn, maar die nu ook een gooi doen naar een raadszetel. Dat is toch mooi, zoveel keuze. Kom er maar eens om in de rest van de wereld waar ze het met één- of tweepartijenstelsels moeten doen.
Het beste raadslid van Nederland
Natuurlijk is er veel mis met de Nederlandse democratie op lokaal niveau. We kunnen geen burgemeesters kiezen (een zeldzaam en wonderlijk gegeven dat we delen met het koninkrijk Saudi-Arabië). We hevelen veel te veel overheidstaken over naar de door consultants en baantjesjagers gedomineerde semi-overheid die noch aan de wetten van de markt voldoet, noch aan de eisen van de democratische controle, bijvoorbeeld, of het feit dat steeds meer natuurlijke gemeenten rond aloude woonkernen opgaan in synthetische fusiegemeentes. Toch hebben we in elk geval alle vrijheid om de meest wonderlijke ideeën te voorzien van een clubje en een kieslijst.
Ander goed en hoopvol nieuws van deze verkiezingscyclus: het Amsterdamse raadslid Diederik Boomsma (CDA) is verkozen tot het beste raadslid van Nederland. Nu zeggen dat soort verkiezingen in de regel erg weinig, maar toch: misschien ben ik bevooroordeeld, maar ik vind het een hoopvol signaal dat een raadslid dat een zeer brede intellectuele ontwikkeling combineert met een dappere strijd op onderwerpen die veel gewone Amsterdammers raken, toch komt bovendrijven in zo’n wedstrijdje.
Alles wat u moet weten over de gemeenteraadsverkiezingen
Er gloort hoop aan de kim
Ook is het des te mooier dat een eenzaam raadslid voor de christen-democratie zo opvalt in het links-liberale Sodom/Gomorra aan de Amstel. Het vraagt wat van je om in tijden van cynische ontkerkelijking een warme roomse positie in te nemen en het vraagt ook wat van je om in tijden van alomvertegenwoordigde communicatiemedewerkers je standpunten uit dikke boeken te halen in plaats van uit flinterdunne marketingmodellen – net zoals het flink wat van je vraagt om in tijden van hedonisme en snel geld te kiezen voor de lange lijn. Kortom, er gloort hoop aan de kim zolang er ruimte blijft voor dergelijke raadsleden.
Het is natuurlijk niet aan mij om stemadvies uit te brengen, behalve dan op te roepen om de gang naar de stembus te maken. Het is immers een zeldzaam en zwaarbevochten gelukje dat we in Nederland dergelijke vrijheden hebben – en hoe cynisch en hopeloos de politiek soms lijkt, er zijn altijd nog een paar goede en dappere raadsleden die uw gemeente door de woelige baren van de huidige tijd willen loodsen.