De partijen in de Tweede Kamer lijken allemaal hetzelfde doel te hebben: de ander beschadigen. Misschien wordt in de achterkamertjes wel veel geknuffeld om Nederland uit de crisis helpen, maar in de openbare arena gaat het alleen om effectbejag.
‘De motie die je wist dat zou komen #PVV,’ twitterde Lodewijk Asscher toen Geert Wilders zijn motie van wantrouwen indiende tegen het kabinet. Een begrijpelijke zucht.
Ook het vervolg was voorspelbaar. De PVV-leider ging weer vol op het orgel. Alexander Pechtold en Arie Slob waren ‘miezerige mannetjes’. Sybrand van Haersma Buma ‘de grootste hypocriet aller tijden’.
Premier Mark Rutte (VVD) noemt hij de ‘grootste mislukking aller tijden’.
Geschreeuw
Waar we vorige keer nog schrokken toen Wilders tegen de premier riep: doe ‘ns normaal, man, zo ging het nu weer een tandje harder. Je weet dat het komt. Iedereen weet dat het komt.
Toch trappen we elke keer weer in dat geschreeuw om niets. Wilders debatteert ook niet met de Tweede Kamer, maar richt zijn roeptoeter direct tot de mensen in het land. Hij weet namelijk dat alle media met zijn woorden openen.
Kennisgeving
Is het een idee om die hele bijdrage van de PVV links te laten liggen? Je schouders over ophalen, niet interrumperen, niet over schrijven, gewoon voor kennisgeving aannemen? Dank u wel voorzitter.
Waarom zet je iemand op de voorpagina die totaal niet geïnteresseerd is in het debat?
Effectbejag
Tot zover Wilders. Al te veel regels aan verspild. Laat ik me concentreren op de andere politici. Want ook daar zie je in feite hetzelfde, maar dan in beschaafdere mate. Er wordt niet mét elkaar gesproken, maar direct met ons.
De oneliners zijn ingestudeerd. De gebaren zijn geoefend. Wat ik van de Algemene Beschouwingen gezien heb, is dat de oppositie geen vragen stelde over hetgeen Diederik Samsom of Halbe Zijlstra zei, maar gewoon in het wilde weg wat inhoudsloze vragen afvuurde. Alles voor het effectbejag.
Waarheid
Iedereen lijkt hetzelfde doel te hebben: de ander beschadigen. De uitgestoken handen zijn van karton en scheuren al af voor ze uitgestoken zijn. Dat geldt overigens voor beide kampen. Het is de ene waarheid tegen de andere.
Dat in dit debat mensen en ideeën bij elkaar komen, lijkt een illusie. Misschien dat er in de achterkamertjes flink geknuffeld wordt, maar in de openbare arena kijken alle partijen wie het verst kan plassen.
Bevlogen
Elkaar overtuigen, ammehoela. Schouder-aan-schouder Nederland uit de crisis helpen, zoals Samsom dat altijd zo bevlogen kan zeggen, dat zien de meeste politici helemaal niet zitten.
Het gaat om de virtuele winst, de peilingen van Maurice de Hond: de tijdelijke pyrrusoverwinninkjes van Emile Roemer en Wilders.