Het is al een tijdje een rage: volwassenen die gaan zitten kleuren, als kinderen. Het is rustgevend, zeggen ze. Maar het is niet erg creatief, als iemand anders de tekeningen maakt.
Kinderen kunnen zo totaal opgaan in hun bezigheden, dat je daar als volwassene met afgunst naar kunt kijken. Kreeg jij die overgave maar weer terug!
Misschien is die wens de verklaring van een onverwachte rage: volwassenen die kleuren. Er waren er al die kinderboeken lezen en naar jeugdtheater gaan. Nu dus dit. Zelfs op de chique antiekbeurs TEFAF zagen we een stand waar keurige vijftigplussers toegewijd zaten te kleuren.
Het is, als je je eenmaal over je gêne hebt heengezet, kennelijk een kalmerende bezigheid. Psychiater Carl Jung (1875-1961) betoogde begin twintigste eeuw al dat het inkleuren van mandala’s (gedecoreerde cirkels) rustgevend werkt.
Kleurboek
Te oordelen naar reacties op internet doen inderdaad vooral licht overspannen en gestreste vrouwen dit. Kleuren, zeggen ze, helpt hen. (‘Wat kalmeert het me…’, ‘Ik kom helemaal tot rust…’, ‘Als ik te moe ben om iets anders te doen, helpt kleuren…’).
Zo zijn er onder meer Het enige echte kleurboek voor volwassenen, Het tweede enige echte kleurboek voor volwassenen en Creatief kleuren voor volwassenen.
Een van de populairste kleurboekenauteurs is de Schotse Johanna Basford, wier Secret Garden en Enchanted Forest (in Nederland uitgegeven bij Thoth als Mijn geheime tuin en Het betoverde woud) wereldwijd al ruim 1,4 miljoen exemplaren hebben verkocht; 100.000 in Nederland.
Bloemetjes
Volgens haar Nederlandse uitgever komt dat succes grotendeels doordat Basford zelf de tekeningen maakt – veel andere kleurplaten komen uit de computer. Basford werd geïnspireerd door de vakanties die ze als kind doorbracht bij het Schotse Brodick Castle, waar haar grootvader tuinman was.
Ze tekent toverachtige, lieflijke plaatjes van bloemetjes en blaadjes. Je kunt naast inkleuren, ook dieren zoeken die op de pagina’s zijn verstopt.
Mijn geheime tuin heeft een Facebookpagina waarop tips worden uitgewisseld (Faber Castell polychromo’s! Of wasco krijtjes?) en waar vol trots foto’s van ingekleurde pagina’s worden getoond. Er schijnen ook groepen volwassenen te zijn die met zijn allen een paar uur gaan kleuren.
De kleurboeken zien er mooi uit, maar ook wat kinderachtig. Het is vast rustgevend en lichtelijk verslavend om je weer even een kleuter te voelen. Erg creatief is het niet: iemand anders maakte de tekeningen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Elsevier nummer 17, 25 april 2015