New York Fashion Week: weinig eenheid maar veel variatie

''

Ieder haar of zijn eigen stijl! Dat leek het motto tijdens de eerste dagen van de New York Fashion Week met de wintercollecties 2015/16. Het leverde een niet zo duidelijk, maar wel een bijzonder gevarieerd beeld op. Ook per collectie waren er veel verschillende voorzetten.

Volgens sommige modecritici is het de enorme snelheid, waarmee nieuwe suggesties voor de mode over een half jaar, nu al direct geconsumeerd en gekopieerd worden die verhindert dat er echt duidelijke trends voor de toekomst zijn aan te wijzen.

Alles op de catwalk is immers door iedereen direct te zien en te volgen dankzij internet en social media. En dat zou tot vervaging van sterke tendensen leiden.

Het is de vraag of dat echt zo is. De laatste jaren is iedereen in de mode-industrie wel gewend geraakt aan de opgeschroefde vaart waarmee zaken worden gelanceerd en weer worden afgedankt.

Maar ondertussen wisselen modetrends op straat zich helemaal niet allemaal zo razendsnel af. Donkere tinten, skinny broeken en forse handtassen lopen al een tijdje mee. En de grote jaren zeventig-revival, die zich nog steeds op menige catwalk voltrekt, moet nog echt naar buiten treden.

Lacoste’s mooie mismatch

Tennis, jaren zeventig en een huwelijk waarbij beide partijen (in dit geval echte sportkleding en klassiekers als een trenchcoat) wel samen oplopen, maar zich niet te veel van elkaar aantrekken. Plus nog wat milde humor in de vorm van teksten op sweatshirts die naar de oorspronkelijke Lacoste verwezen’ zoals: “Tennis anyone?” of “René did it first!“.

Met dit en veel tennisstrepen en traditionele trenchcoats en wintermantels (soms als cape gedragen) wist ontwerper Felipe Oliviera Bapista een prima collectie te presenteren voor vrouwen en mannen. Dat zijn types die zich herkennen in het beeld van een tennisspeler in sporttenue die snel een luxe stijlvolle jas heeft omgeslagen. Een mooie mismatch.

Enkele geraffineerde jurkjes met sportallure, veel strepen en wapperende panden toonden aan dat tennismerk Lacoste de strijd als modemerk goed aandurft.

Wang is niet bang

Plompe plateauzolen onder stoere sneakers, bijna alles zwart, op wat rode houthakkersruiten en een vale trui na, en veel kettingen en heel veel metalen spijkertjes die als sierpareltjes al die zwarttonen glans gaven.

En dan ook nog sliertig haar over soms boze gezichten, flinke schouders, kloeke kamerjas-mantels en doorkijkrokken. De collectie van Alexander Wang was een stevige ode aan punk gemengd met heavy metal en de jaren tachtig.

Brutaal en resoluut. Als geheel was de collectie niet altijd even plezierig voor het oog of het modegevoel door het zeer overheersende zwart. En de uitbundigheid deed soms ook aan de ouderwetse overdaad denken waar Jean-Paul Gaultier het patent op had, maar per item waren de ontwerpen beslist de moeite waard en minder overdreven.

Moncler Grenoble’s show is een stunt

De kleren? Dikke, zachte en doorgestikte donsjacks met nog wat andere mooie, kostbare en vooral praktische skiwear en sportkleding (voor hengelen of polo) Maar daar draaide de imponerende modeshow van Moncler Grenoble eigenlijk niet om.

De show, gehouden in Brooklyn op de avond van Valentijnsdag, was vooral een stunt. Met aanvoer van gasten per watertaxi en met een roze giga-bonbondoos als decor. En met vele meezing-lovesongs.

De roze doos opende zich en via diverse omhoog- en omlaag liftende en ook nog draaiende platvormen rezen modelduo’s op. Ook een gewatteerd bruidspaar.

https://twitter.com/johnelsevier/status/566774843706998784

De finale werd besloten met zoenen en ‘What the World needs now is Love…’ O ja, en er werden ook nog Mon Chèri-bonbons uitgedeeld. Kortom een heerlijk zoetig spektakel rond dure, doorgestikte jacks.

Victoria Beckham verdraaide goed

Zondagochtend naar Victoria Beckham door een van de ijzigste winterdagen die New York kende. Maar er was hete thee en de goodlooking meneer Beckham zat warm lachend met de kinderen op de bank. Victoria was vroeger wat overprecies in haar slanke sensuele jurkjes. Dat heeft ze afgeleerd.

Ze drapeerde nu lustig en draaide stoffen verrassend volumineus om het lichaam. Met recht echt goed verdraaid. Ze liet jasmouwen doorlopen tot de hals en bracht allerlei asymmetrische vormvondsten, patchwork van diverse materialen en ook nog wat extra levendige kleuren.

Hier en daar knipoogde ze iets te sterk naar de mode van Céline, maar er zaten ook elementen van Comme des Garçons in en dat was weer erg knap afgekeken en verwerkt voor niet al te artistieke vrouwen.

DKNY blijkt luxer

Mannenpakken, maar ook sierlijke ‘gebeeldhouwde’ jurken. Extra ruime sweaters en riante of lange mantels als klassieke mannenjassen boven korte, nauwere rokken. En opvallend grote grafische kleurvlakken of een mix van materialen die geraffineerd geassembleerd een jurk met wijdere rok vormde.

En dan ook nog felle kleuren (kobalt) naast neutrale tinten. De jongere en meer voordelige DKNY-lijn van Donna Karan voor vrouwen maakte niet alleen een luxe en aangenaam leeftijdsloze indruk, maar oogde vooral veelzijdig en contrastrijk. En hier en daar ook nog speels, zoals een extra, geplooid lapje dat asymmetrisch onder een rokzoom uitpiepte.

Er was veel mannelijke inspiratie voor deze vrouwelijke mode. Evenals de flinke glitteraccenten op jasmouwen zijn dat allemaal geen zaken die voor het eerst op de catwalk te zien waren, maar alles bijeen wel prettig en bijzonder draagbaar uitgevoerd.

Diane von Fürstenberg wil verleiden

Zo verrukkelijk zonnig en jeugdig als haar zomermode (vanaf deze week te zien op de omslag van Elsevier STIJL Vrouwenmode) werd de Diane von Fürstenberg-collectie, getiteld Seduction, niet. Voor najaar 2015/16 zocht DVF het meer in volwassen en verleidelijk drama met veel kanten. Maar ook dat weet de ontwerpster wel wat vrolijkheid mee te geven.

https://twitter.com/johnelsevier/status/567092085338411008
Met dessins van rode kusmondjes (afgeleid van haar  mond op een portret door Andy Warhol), met vogeltjes en mille fleurs (1001 bloemetjes) en confetti-tweed. Niet alleen met varianten van haar befaamde wrap dress of omslagjurk keerde DVF terug naar de jaren zeventig ze liet ook pof- en kopmouwtjes en mannenvestjes uit die tijd een comeback maken.