Het indringende slotakkoord van Sir Simon

In het voorjaar van 2019 had ik het voorrecht om het op één na laatste concert van Bernard Haitink in Londen bij te wonen. Met fluwelen handen dirigeerde hij kort na zijn 90ste verjaardag de vierde symfonie van de componist voor wie hij zoveel gevoel had: Gustav Mahler. Het was zijn afscheid van muziekzaal Barbican waar de Dutch Master zoveel moois had laten zien.

Onlangs zag ik weer een bijzondere ‘Mahler’ in Londen, ditmaal de Negende symfonie met Sir Simon Rattle op de bok. De Engelsman had deze ‘afscheidssymfonie’ van de Oostenrijker uitgekozen om zelf afscheid te nemen van de London Symphony Orchestra waar hij jarenlang aan verbonden was. De 68-jarige, balend van Brexit, gaat naar München om daar chef-dirigent te worden van het Beierse Radio-Symfonie Orkest.

Diep was de stilte in de tot de nok gevulde muziekzaal nadat de laatste klanken waren weggestorven, de rust was wedergekeerd na een kakofonie van pauken en bekken, van klarinetten en trompetten. Na de stilte barstte het applaus los.

De Britten gaan Sir Simon missen

Rattle bedankte niet alleen zijn orkest, maar knikte ook naar de gouden buste van prins Albert. De jong overleden echtgenoot van koningin Victoria was een man van de schone kunsten en van het Europese eenwordingsideaal. In de zomer is ‘zijn’ muziekkoepel, waar onder meer een foto van Guus Meeuwis in de eregalerij hangt, het domein van de Proms. Elke avond is er prachtige muziek te horen, van barok en Bruckner tot Bollywood.

Met de Proms, die eindigen met de beroemde Last Night, voldoet de BBC aan haar culturele plicht. Soms verzaakt ze die plicht. Groot was begin dit jaar de woede toen de Beeb bekendmaakte het eigen koor te willen wegbezuinigen. Uit protest besloot Rattle, voorafgaand aan Mahlers Negende, daarom deze BBC Singers te begeleiden bij Francis Poulencs cantate Figure humaine. Het ging door merg en been.

De Britten gaan hem missen, Sir Simon.