Pieter Waterdrinker: Reik welwillende Russen de hand

Is het mogelijk om verdere wapenleveringen door het Westen aan Oekraïne te bepleiten en tegelijk een handreiking in plaats van enkel sancties te overwegen aan het Russische volk? Aan dát deel ervan – het zijn er vele miljoenen – dat net zo walgt van de misdadige invasie van Rusland in Oekraïne als u en ik?

Ja, dat is mogelijk. Gebeurt het ook? Nee, of althans: niet in voldoende mate. Een Petersburgse vriend van mij belde van de week op. Zijn 23-jarige dochter, vanuit Rusland via Finland op weg naar Israël, was op de grens door de Finse grenswachten ronduit getreiterd, vernederd. Haar mobiele telefoon werd nog net niet door de grenswachten in beslag genomen, wat sommige Russen op weg naar het Westen schijnt te overkomen. De Finse douanier bespuwde slechts haar ondergoed, toen hij dat controleerde.

‘Ik ben de enige van ons die nog in Rusland is. Mijn dochter voegt zich definitief bij de rest van de familie in Tel Aviv. Ze heeft nog geen Israëlisch paspoort, alleen een Russisch. Begrijpen jullie in Europa dat dit soort pestgedrag koren op de kolen is van de propagandisten in het Kremlin?’ Hij doelde ook op het feit dat Polen, in navolging van Finland en de Baltische Staten, auto’s met Russische kentekens weert.

Gevoelens van wraak zijn begrijpelijk; het instellen van sancties noodzakelijk. Al leidt dat soms tot absurditeiten. Toen ik als kind opgroeide in Zandvoort, was het nog volkomen normaal om Duitse toeristen die naar de weg vroeg opzettelijk de verkeerde kant op te sturen. Nog ver voordat Van Kooten & De Bie kwamen met hun briljante: ‘Wo ist der Bahnhof? Dó ist der Bahnhof!’ Als je ziet hoe sommige Russen, feest vierend in de Europese Unie, de vrijheid misbruiken om Oekraïners te schofferen, of erger, fysiek te molesteren, dan is bij velen de eerste reactie: een hek om Rusland, een nieuw ijzeren gordijn.