Creatief, erudiet, sociaal en gezaghebbend was Pieter Wackie Eysten tot zijn pensioen in 2005 een prominent civilist. Hij trad veel op in arbitragezaken over contractuele geschillen en voerde cassatieprocedures bij de Hoge Raad.
Wackie Eysten was 38 jaar verbonden aan (voorlopers van) De Brauw Blackstone Westbroek, waarvan 31 jaar als partner. Van 1986 tot 1989 was hij algemeen deken van de Nederlandse Orde van Advocaten en in 1991 president van de raad van balies van de Europese Unie.
‘Piet was een multitalent,’ zegt advocaat Marnix Leijten (51), die vanaf 1996 bij De Brauw met hem samenwerkte in complexe zaken. ‘Hij was heel scherp, had een groot gevoel voor humor en was ongelooflijk taalvaardig. Zijn brieven en pleidooien waren prachtig geformuleerd. Hij had schrijver kunnen zijn.’
Een harmonieus gezin met veel aandacht voor muziek en literatuur
Geboren op 12 december 1939 in Middelharnis op Goeree-Overflakkee was Wackie Eysten de middelste van drie kinderen. Zijn vader was ingenieur. Een harmonieus gezin met veel aandacht voor muziek en literatuur.
Tijdens zijn studie rechten in Leiden was Wackie Eysten lid van studentenvereniging Minerva en werkte op het kantoor van de toenmalige studentenreisorganisatie NBBS. Zijn latere vrouw Miek (84) werkte daar begin jaren zestig als secretaresse. ‘Pieter was de baas van de afdeling reizen in Europa. Hij was heel geestig en we waren meteen verliefd.’ Ze trouwden in 1965 en kregen een dochter en een zoon. Na zijn afstuderen diende Wackie Eysten anderhalf jaar bij de marine. Hij schreef voor het Marineblad en deed als jurist tuchtzaken.
Met diens achtergrond van Minerva en de marine genoot Wackie Eysten een zekere status als deftig en Haags. Maar hij bleek juist laagdrempelig, geestig en gastvrij, zegt Marnix Leijten. ‘Piet nam zichzelf niet zo serieus. Een warme, geïnteresseerde man met kwajongenshumor. Een creatieve advocaat in lastige situaties. Gedistingeerd en integer. Ik heb veel van hem geleerd, ook in de omgang met collega’s. Ondanks ons leeftijdsverschil van 32 jaar raakten we goed bevriend.’
Wackie Eysten was bestuurslid van het Residentie Orkest
Zijn vader was een meester in de vriendschap, zegt Jan Dirk Wackie Eysten (50), relatiemanager bij een onafhankelijke vermogensbeheerder in Genève. ‘Hij was oprecht, trouw en had geen dubbele agenda. In zaken zocht hij altijd de menselijke kant. Hij was geïnteresseerd in het verhaal achter de zaak en kon overweg met zowel de CEO als de jongste bediende. Mij gaf hij onvoorwaardelijk vertrouwen. Hij was mijn vriend, vader en coach.’
Omdat hij heel gedisciplineerd was, hield hij naast zijn drukke baan tijd over voor het schrijven van boeken over zijn favoriete componisten (Mozart, Strauss, Schumann) en schrijvers (Stefan Zweig, Rainer Maria Rilke). Hij was dol op schilderijen en kon goed tekenen. Voor zijn (bestuurs)werk moest hij vaak reizen en als het even kon ging Miek mee.
Wackie Eysten was bestuurslid van het Residentie Orkest, van theater Diligentia en van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Hij maakte zich sterk voor de nieuwbouw van het conservatorium. Met zijn vrouw bezocht hij graag concerten en musea, hij las veel en speelde piano, onder meer in een trio en een kwintet. Vanaf 1975 hadden Piet en Miek een tweede huis in Drenthe, met een tennisbaan. Daar ontvingen ze graag vrienden en familie. Een partijtje tennis vond hij meestal zonde van zijn tijd.
Zijn carrière ging volgens zijn dochter Anne (52) enigszins ten koste van zijn literaire en muzikale ambities. ‘Na zijn pensioen kon hij zich meer toeleggen op die andere talenten. Hij was lief, zorgzaam, betrouwbaar en bedachtzaam.’
November vorig jaar werd alvleesklierkanker geconstateerd. Pieter Wackie Eysten overleed op zondag 19 maart in zijn woonplaats Den Haag, 83 jaar oud.