Sir Thomas Allen: ‘Het blijft een mijnenveld tussen de oren’

Bariton Sir Thomas Allen kan een grote kast vullen met alle koninklijke en andere onderscheidingen die hem in zijn lange operaloopbaan toevielen. Maar als kind uit een arbeidersgezin in het arme mijnwerkersdorp Seaham Harbour in Noord-Engeland hecht hij misschien nog wel het meest aan het feit dat een locomotief van de kanaaltrein naar hem is vernoemd. Thomas was tenslotte voorbestemd om ondergronds naamloos het ‘zwarte goud’ te delven. Maar het werden de schijnwerpers van de roem, van grote operatheaters en concertpodia. Met de locomotief gaat er toch een Thomas Allen de donkere tunnels in – een speling van het lot die zijn Britse gevoel voor ironie kan waarderen.

Allen regisseert nog wel opera’s

De bariton zingt geen opera meer. ‘Nou ja, geen…,’ grijnst hij. ‘Ik stopte zo’n vier jaar geleden, enkele maanden voor de eerste lockdowns. Vijftig odd years of opera vond ik genoeg. Maar ik heb me – vraag niet hoe – laten verleiden tot een kleine zangrol op het Glyndebourne Festival komende zomer. Er zit nog leven in de oude hond, zoals ze hier zeggen.’

Allen regisseert nog wel opera’s: dezer dagen Rossini’s Barbier van Sevilla in Schotland. En hij acteert, onder meer in Mozarts Der Schauspieldirektor bij Opera Zuid, die met deze voorstelling komende maand door Nederland reist. ‘Zingen en muziek zijn een belangrijk deel van mijn leven,’ zegt Allen, ‘maar theater stijgt daar bovenuit, dat is mijn hartstocht. Die passie, daarvan kan ik geen afscheid nemen.’

Het is lastig praten over de precieze invulling van zijn acteerrol bij Opera Zuid, zegt hij. ‘Ik weet niet hoeveel ik hierover kan weggeven zonder dat de regisseur me vermoordt. Laat ik het erop houden dat ik verschillende personages speel in een stuk over een opera in een opera in een opera.’