Waarom de nieuwe roep om meer rijkentaks niet verstandig is

De roep om meer rijkentaks klinkt weer. Maar de ongelijkheid komt ook doordat de uitgebreide verzorgingsstaat een buffer onnodig maakt voor velen.

Als minister van Financiën zit D66-leider Sigrid Kaag op een enorme herverdelingsmachine. Vele honderden miljarden euro’s wisselen onder haar toeziend oog elk jaar van eigenaar. Er wordt belasting betaald over loon, erfenissen, via de btw en nog veel meer. Een deel van dat geld komt indirect ook weer terug bij degene die het heeft betaald, bijvoorbeeld in de vorm van hypotheekrenteaftrek, of wanneer je door het collectief betaalde zorg gebruikt. Maar een flink deel gaat juist naar mensen die het harder nodig hebben.

‘Zo veel leuke dingen’

Met een grote glimlach nam de minister eind januari het boekje Sander en de brug van Sander Schimmelpenninck in ontvangst. Het boekje bevatte volgens haar ‘interessante voorstellen’ om Nederland een ‘eerlijker land’ te maken. Kort samengevat: belast vermogen net zo zwaar als arbeid, hervorm het onderwijs, versober de belastingen rond pensioenen, geef iedere jongere 100.000 euro en voer een maatschappelijke dienstplicht in. Publicist Rutger Bregman vatte de publieke receptie rond het boek goed samen in een podcast met Schimmelpenninck toen hij zei dat je ‘zo veel leuke dingen [kunt] doen voor de mensen als je vermogen eerlijk gaat belasten’.

https://twitter.com/Minister_FIN/status/1620455088212049920

Maar is dat wel zo?

Op het eerste gezicht wel, maar op het tweede gezicht blijft er onder de streep maar bar weinig over als je vermogen nog meer belast. Nederlanders hadden in 2021 alles bij elkaar maar liefst 3.900 miljard euro opgepot in pensioenfondsen, eigen bedrijven, spaarrekeningen, kunst aan de muur en in oude sokken. Ruim driekwart daarvan is niet of nauwelijks belast.