Westerse en Chinese virologen gaan weer nauwer samenwerken. Pikant, want de Chinese overheid frustreerde onderzoek naar de oorsprong van corona. Toch is samenwerking, onder voorwaarden, verstandig, schrijft Bram Hahn.
De voorzitter van de EcoHealth Alliance, Peter Daszak, maakte gisteren bekend dat de Verenigde Staten weer een project zullen financieren, waarbij westerse en Chinese wetenschappers gezamenlijk onderzoek doen naar vleermuisvirussen zoals SARS-CoV2. De financiering van dit project werd in april 2020 op last van de toenmalige president Donald Trump opgeschort.
Het is een opmerkelijk besluit, omdat op veel andere terreinen de samenwerking met China juist steeds stroever verloopt. President Xi Jinping houdt Rusland de hand boven het hoofd als het gaat om de oorlog in Oekraïne, er zijn twijfels over de veiligheid van persoonlijke data bij het immens populaire Chinese sociale medium TikTok, en op handelsgebied zijn er ook terugtrekkende bewegingen. Denk aan de beperkingen die chipmachinefabrikant ASML kreeg te slikken om China niet de meest geavanceerde apparatuur te leveren.
Westen heeft toegang tot China nodig
Is het in dat licht dan verstandig om op wetenschappelijk terrein juist weer nauwer met de Chinezen samen te werken? Niet als het risico bestaat dat China profiteert van westerse technologische voorsprong (zoals bij ASML), en daar misbruik van maakt zonder dat er iets tegenover staat.
Maar de zaken liggen wel iets anders als het gaat om de bescherming van de wereldvolksgezondheid. De wereldgemeenschap heeft China en data uit China simpelweg hard nodig om voorbereid te zijn op pandemieën. Dat bleek wel bij het uitbreken van de coronapandemie eind 2019, begin 2020. De Chinese overheid bleek tergend traag met het delen van cruciale informatie over de ernst en de omvang van de uitbraak. Maar dankzij goede communicatie tussen Chinese en westerse wetenschappers bleek het tegelijk wel mogelijk om razendsnel alle genetische ins en outs van het virus te delen met de internationale wetenschappelijke gemeenschap.
Banden onderhouden, risico’s beperken
In Europees politiek verband wordt de relatie met China geschetst als een van derisking, maar niet van decoupling, ofwel: de risico’s beperken, maar niet de banden verbreken. Vertaald naar wetenschappelijk terrein zou dat betekenen dat je wel samenwerkt met Chinese wetenschappers, maar onder strikte voorwaarden, zoals totale transparantie.
Het Westen is juist gebaat bij zoveel mogelijk toegang tot ruwe data uit China, simpelweg omdat het al vaker een bron van uitbraken van infectieziekten is gebleken. Het immense land heeft nu eenmaal gebieden die als hotspot van zoönosen gelden. Als er westerse wetenschappers met en in China samenwerken, is de kans groter dat je meer te weten komt.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout