Kernenergie biedt optimisme en hoop, schrijft Simon Rozendaal. Het is de manier om de mondiale CO2-uitstoot te verlagen. Helaas wordt in eigen land het atoom genegeerd door links en ‘radicaal-rechts’.
Gaat het over kernenergie, dan wordt klimaat niet genoemd. Gaat het het over klimaat, dan wordt kernenergie niet genoemd. Het is een mediawet, die ik al vele jaren registreer.
Een paar voorbeelden. NRC, 29 maart, stuk over de stagnerende energietransitie en afnemende belangstelling voor klimaat. Het woord ‘kernenergie’ valt niet. Paar dagen eerder, gesprek op NPO Radio1 over het verleden en de toekomst van kernenergie. Het woord ‘klimaat’ valt niet.
Zorgen over opwarming, maar kernenergie komt niet ter sprake
De afgelopen weken werd alom de Belgische schrijver David Van Reybrouck geïnterviewd, omdat hij de titel ‘Denker der Nederlanden’ (verleend door de Stichting Maand van de Filosofie) mag dragen. Hij kreeg in dit weekblad al een standje van collega-columnist Gerry van der List. Ter aanvulling: Van Reybrouck zegt zich veel zorgen te maken over opwarming, maar noemt kernenergie niet als unieke kans om deze te stoppen.
Denker der Nederlanden? Warhoofd der Nederlanden, Huilebalk der Nederlanden.
Of gunnen we die titels aan Tommy Wieringa? Die heeft in opdracht van dezelfde stichting het essay Optimisme zonder hoop geschreven. Het kost slechts 8 euro. Helaas is dat 9 teveel.
Wieringa negeert wat goed gaat (de kindersterfte daalt alom, de vervuiling met zwaveldioxide is bij ons vrijwel verdwenen, er is wereldwijd steeds minder honger, het water is weer zo schoon dat je midden in de stad die prachtige futen kunt zien baltsen) maar plengt slechts bittere tranen over smeltende gletsjers. En opnieuw valt het woord ‘kernenergie’ niet.
CO2-uitstoot beduidend lager in landen met veel kernenergie
Kernenergie biedt optimisme en hoop. Nog even des poedels kern. De opwarming komt sinds 1900 waarschijnlijk vooral door CO2. Nu zijn er binnen de westerse wereld twee landen met een opmerkelijk lage CO2-uitstoot: Zweden en Frankrijk. Die zitten rond de vier ton per hoofd van de bevolking, terwijl andere landen acht of hoger scoren. Zweden en Frankrijk hebben tevens de meeste atoomstroom per capita: meer dan 4,5 kilowattuur, tweemaal zoveel als andere landen.
Alle journalisten, filosofen en zichzelf overschattende schrijvers kunnen dit controleren op Our World in Data, een aan de universiteit van Oxford gelieerde site. De onontkoombare conclusie: kernenergie slaagt er veel beter in dan zon en wind om de CO2-uitstoot terug te dringen.
Mensen die tot tien kunnen tellen, hebben dit in de gaten. Zo was ‘kernenergie is de enige manier om de opwarming van de aarde tijdig te stoppen’ het argument waarmee Arjen Lubach in 2018 in zijn VPRO-talkshow kernenergie voor links Nederland ‘uit de taboesfeer’ probeerde te halen.
Toenmalig VVD-leider Klaas Dijkhoff (eerder winnaar van De slimste mens) zei in 2018 over kernenergie: ‘De beste manier om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen.’
Ronald Plasterk, gerenommeerd wetenschapper, PvdA, bijna minister-president: ‘Wie zich zorgen maakt over het klimaat en tegen kernenergie is, maakt zich geen zorgen over het klimaat.’
Links en ‘radicaal-rechts’ gezamenlijk tegen kernenergie
Bij het grootste deel van links zijn ze te verblind om dit te doorzien of bevinden ze zich nog in de hippieloopgraven uit de tijd dat Bruce Springsteen, de Doobie Brothers en Carly Simon optraden in het No Nukes-concert.
Rechts heeft andere oogkleppen. Natuurlijk, alle tien tinten rechts omhelzen het atoom, maar daar – vooral bij wat tegenwoordig ‘radicaal-rechts’ heet – doen ze weer niet aan CO2.
Ik merk dit met enige regelmaat op sociale media. Als ik daar grafieken plaats die illustreren dat kernenergie de CO2-uitstoot veel beter verlaagt dan zon en wind, krijg ik steevast reacties als ‘dat valt me nou zo van u tegen, u bent altijd zo kritisch in EW en in uw boeken. Dat juist u in dat klimaatsprookje gelooft, ik kan er niet bij.’ Als gevolg blijven links plus de media kernenergie als een rare preoccupatie van ‘radicaal-rechts’ beschouwen, waar ze geen serieuze aandacht aan hoeven te schenken.
Op dit moment valt het nog wel mee met wat alom de ‘klimaatcrisis’ wordt genoemd. Maar mochten de ijskappen sterker smelten, dan gaat de zeespiegel versneld stijgen. Alle cijfers tonen aan dat kernenergie de beste manier is om deze en andere klimaatellende te voorkomen dan wel vertragen. Helaas komt die oplossing door synchroon onbenul aan beide zijden van het politieke spectrum niet van de grond.