Vera Bergkamp (D66) nieuwe Kamervoorzitter

‘Macht en tegenmacht’ is de nieuwe stelregel in Den Haag en wat vooral de linkse fracties daarmee  bedoelen is tegenmacht. Tegen deze achtergrond koos de Tweede Kamer vandaag een voorzitter. Na een urenlange ondervraging van de drie kandidaten, koos de Kamer Vera Bergkamp (D66) tot voorzitter.

De populaire Khadija Arib (PvdA) moet na zes jaar plaatsmaken. De andere tegenkandidaat Martin Bosma (PVV) viel voor de tweede keer af. Er waren 144 Kamerleden aanwezig. Vijf stemden ongeldig of blanco. De winnaar had dus aan 70 stemmen genoeg. Bergkamp kreeg reeds in de eerste ronde 74 stemmen, dus was zij meteen gekozen.

De Kamervoorzitter hoort neutraal te zijn, dus zou je verwachten dat fracties daar liever niemand voor beschikbaar stellen. Met slechts negen leden heeft de PvdA-fractie het hartstikke druk. Dan ga je niet ook nog iemand vrijstellen voor het voorzitterswerk, zou je zeggen.

Maar zo werkt het niet. Fracties azen op deze positie en daar zijn redenen voor. De oude regel is dat de grootste partij de voorzitter mag leveren, maar de VVD zag daarvan af. Die partij heeft al het voorzitterschap van de Eerste Kamer en daarom past de VVD terughoudendheid. Vandaar dat de VVD geen fractieleden kandideerden.

Neutraliteit is aantrekkelijk

De symboliek is belangrijk. Een parlementsvoorzitter staat voor het belang van democratie. Hij of zij staat voor het belang van het parlementaire stelsel en voor de rechtsstaat. Elke partij wordt daar graag mee geassocieerd. Het voorzitterschap van Arib was de afgelopen jaren het bewijs dat de sterk uitgedunde PvdA nog steeds bestond. Gek is dat eigenlijk, dat je je als partij kunt onderscheiden door neutraliteit te leveren.

Bergkamp was al ondervoorzitter van de Kamer. Toen ze direct na haar herverkiezing de vergadering mocht heropenen, zei ze ernaar te streven het vertrouwen te verwerven van alle Kamerleden, dus ook op degenen die niet op haar hadden gestemd.