Premium Lock Emile Roemer: ‘Mijn vader werd gefolterd en veroordeeld tot de kogel’

01 mei 2023Leestijd: 9 minuten
Commissaris van de Koning in Limburg Emile Roemer. Foto: Friso Keuris

Commissaris van de Koning in Limburg Emile Roemer (60) over zijn vader, die in het verzet zat, de SP en zijn liefde voor de provincie. ‘Hier is het ons kent ons. Ik vind dat een zegen.’

Emile Roemer stelt zich graag een beetje bescheiden op, maar makkelijk is dat niet in de stijlvolle en lichte werkkamer waarin hij tegenwoordig zetelt als gouverneur van Limburg. Prachtig uitzicht over de Maas. ‘Hier mag ik vertoeven. Niet slecht, hè?’ De SP’er glundert als een verlegen jochie en opent de balkondeur.

Onder hem stroomt de rivier. ‘Dit is het beroemde balkon,’ stelt hij vast.

Hoezo? Wat gebeurde hier? ‘Hier rookte voorganger Johan Remkes (VVD) zijn sjekkies.’ Weer lachen!

Het bestuursgebouw van de provincie ligt op een eiland in de Maas. Aan de overkant van het water kondigt het prille groen het voorjaar aan. Roemer kijkt uit op de Sint-Pietersberg. Hij vertelt dat hij hier laatst met de ambassadeur van Japan stond en hem ‘Mount St. Peter’ aanwees. De diplomaat deed zijn best, maar zag geen berg. Althans, niets wat enigszins leek op de Mount Fuji (3.776 meter).

Opnieuw moet Roemer lachen. Voor hem blijft de Sint-Pietersberg een serieuze heuvel, maar hij vindt het nu eenmaal plezierig zichzelf te relativeren. Alsof hij een beetje speelt met de gewichtigheid van het ambt.

Emile Roemer (Boxmeer, 1962) werd in 1980 lid en ­SP-voorzitter in Boxmeer. Was onderwijzer en schoolhoofd. Werd In 1994 raadslid, in 2002 wethouder, in 2006 Kamerlid en was vanaf 2010 SP-leider. Sind eind 2021 gouverneur.

Die houding maakte hem populair als tijdelijk burgemeester van Heerlen en Alkmaar. Hij is nu anderhalf jaar gouverneur, zoals het ambt van commissaris van de Koning in Limburg heet. Persoonlijke bescheidenheid doet het goed te midden van publieke argwaan jegens de bestuurlijke elite.

Roemer sprak niet veel over de oorlogsgeschiedenis van zijn vader

Op verkiezingsdag 15 maart verscheen er van Roemer een oproep in dagblad De Limburger om toch vooral te gaan stemmen. Bijna terloops vertelde hij in dat stuk dat zijn vader in mei 1940 als soldaat voor de vrijheid had gestreden en tijdens de Duitse bezetting in het verzet zat. Democratie is niet iets waaraan je achteloos voorbij mag gaan, betoogde hij.

In zijn bijna dertigjarige politieke carrière sprak Roemer er nooit zoveel over, maar hij bevestigt dat de oorlogsgeschiedenis van zijn vader hem drijft. ‘Mijn vader was een 22-jarige dienstplichtige toen hij in mei 1940 aan de Westoever van de Maas bij het Brabantse dorpje Groeningen de Duitse tanks moest tegenhouden met een geweer en drie kogels, zoals hij dat later zelf beschreef. Zijn ­eenheid moest steeds verder terugtrekken. Uiteindelijk kregen ze in Duinkerken te horen dat het bataljon werd ontbonden en dat ze thuis moesten zien te komen.

‘Zijn familie in Rotterdam had wekenlang niets vernomen en vermoedde dat hij was gesneuveld. In de kerk werden al Heilige Missen voor hem gelezen. Ineens stond hij voor de deur. Hij had veel meegemaakt, maar kennelijk zat er een engeltje op zijn schouder.

‘Mijn vader was in zijn jeugd actief in de katholieke kerk en de scouting. Nadat in 1941 een bom viel op het Sint-Franciscus Ziekenhuis hielpen hij, zijn broers en vrienden de talloze gewonden. Ze vormden een reddingsbrigade, die zich ontwikkelde tot katholieke verzetsgroep. Onder leiding van pater Apeldoorn kregen Joden onderduikadressen. Mijn vader werd commandant van de verzetsbrigade en werkte voor verzetskrant De Wacht, die in het ketelhuis van het gebombardeerde ziekenhuis werd gedrukt.

‘In oktober 1944 werden ze verraden. Mijn vader en zo’n dertig vrienden werden opgepakt. Ze zaten vast in het politiebureau Haagse Veer, naast het gemeentehuis van Rotterdam. Daar werd hij gemarteld en gefolterd.’

De Duitsers zagen Chris Roemer (1918-2001) als één van de kopstukken. ‘Hij werd veroordeeld tot de kogel.’ Uit angst dat iemand zou doorslaan, besloot de verzetsgroep tot een bevrijdingspoging. Een knokploeg bevrijdde tijdens een spectaculaire actie in november 1944 de 43 verzetsstrijders die in de Haagse Veer gevangen werden gehouden.

‘Mijn vader zou de volgende dag worden gefusilleerd. Maar hij ontkwam, dook onder in Den Haag en zette daar het verzetswerk voort.’

Zijn vader was actief voor de KVP en later het CDA

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog geen account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw