Geen ‘Room for Discussion’ op de UvA
EW, Room for DiscussionMinister van Defensie Ruben Brekelmans (VVD) werd woensdagmiddag 5 februari halverwege een debat op de Universiteit van Amsterdam (UvA) geëvacueerd, nadat anti-Israël-activisten probeerden de zaal binnen te dringen.
Brekelmans sprak bij Room for Discussion, het interviewplatform van de UvA, op het Roeterseilandcomplex. Daar moest hij na 30 minuten vertrekken.
Beveiligers leidden hem weg toen demonstranten, opgeroepen door onder meer de radicaal-linkse beweging Rood Amsterdam en de Activistenpartij van de UvA, op ramen bonkten, leuzen scandeerden en de deuren forceerden. Sommigen droegen gezichtsbedekking, ondanks een UvA-verbod.
Bij zijn vertrek via een zijdeur kreeg Brekelmans applaus van het publiek. De demonstranten, die pas later doorhadden dat hij verdwenen was, vierden dat met leuzen als ‘Long live the student intifada’.
De universiteit heeft nog niet gereageerd op het incident.
EW’s Visie: op de UvA is dus géén ruimte voor discussie
Redacteur academische vrijheid Geerten Waling‘Room for Discussion’: het bleek andermaal meer een wens dan een waarheid.
Ruimte voor discussie is er blijkbaar niet, als zelfs de minister van Defensie uit de eigen, Nederlandse regering niet rustig en veilig kan spreken op de grootste universiteit van Nederland, midden in de hoofdstad.
Andermaal kozen de anti-Israël-activisten voor lawaai, verstoring en vernieling, in plaats van voor het debat op het scherp van de snede – iets waar zo’n debatprogramma de uitgelezen plek voor is.
Vorig jaar verstoorden ze al wekenlang het onderwijs en het onderzoek aan de UvA, met intimiderende bezettingen, geweldplegingen en vernielingen (de schade liep in de miljoenen euro’s) waarbij zij ook geen interesse toonden in een open en eerlijke discussie op basis van argumenten.
Gezichtsbedekking
Of alle activisten studenten of stafleden van de UvA waren, is niet te zeggen, mede door de gezichtsbedekking die sommigen droegen.
Het universiteitsbestuur had de particuliere beveiliging zichtbaar opgeschroefd, en buiten het gebouw stonden enkele tientallen agenten klaar om te assisteren.
Het lukte dan ook de activisten voor aanvang en tijdens de bijeenkomst uit de zaal te weren. Maar de universiteit slaagde er niet in om het gesprek veilig te laten verlopen tot aan het einde.
Dat de minister van Defensie halsoverkop het pand moest verlaten, is een nederlaag voor de UvA – en, meer in het algemeen, voor de vrijheid van academisch onderzoek en onderwijs in Nederland.
De UvA is geen domein van vrijheid, maar van censuur
Dit is niet de eerste bijeenkomst op de UvA die ruw wordt verstoord. In 2018 al leidde de komst van de populaire Canadese psycholoog Jordan Peterson naar Room for Discussion tot veel ophef, evenals pogingen tot ‘cancellen’ en verstoren van het evenement.
En vorig jaar nog werd de Vlaamse filosoof Maarten Boudry gecanceld op de UvA vanwege zijn mening over Israël, waarover hij onder meer in EW had geschreven.
Ook werd vorig jaar een optreden afgelast van Brekelmans’ voorganger, Kajsa Ollongren (D66). Dit gebeurde op verzoek van burgemeester Femke Halsema. De veiligheid van de minister van Defensie kon, vanwege de agressie van de anti-Israël-activisten, niet worden gegarandeerd.
Vlak ervoor hield Room for Discussion om dezelfde reden een gesprek met NAVO-generaal Rob Bauer zonder publiek, achter gesloten deuren.
Het zijn maar enkele voorbeelden uit een lange reeks pogingen om het vrije debat en het open gesprek aan de UvA te smoren. Succesvolle pogingen. Dit patroon wijst op een radicale cancelcultuur aan de grootste universiteit van Nederland.
Die is geen domein van vrijheid meer, maar van radicale censuur. De UvA raakt daarmee al haar geloofwaardigheid als universiteit in rap tempo kwijt – en uiteindelijk ook haar bestaansrecht.
Reageren? Praat mee op XActivisten willen geen debat, maar invloed
Hoewel de UvA ruimschoots mogelijkheid biedt tot gesprek en debat, grijpen de (deels anonieme) activisten die uitgestoken hand zelden aan. Zij geloven niet in overtuigingskracht via hoor en wederhoor en de uitwisseling van inhoudelijke argumenten.
In het verleden werd daarbij genoemd dat zo’n gesprek of debat ‘niet gelijkwaardig’ zou zijn, dat ambtsdragers zoals ministers vanuit hun machtspositie overwicht zouden hebben, of dat activisten zich ‘niet veilig’ zouden voelen.
In het geval van Brekelmans richtten de activisten zich vooral op de militaire macht van Israël en de Verenigde Staten. Zij schilderden de minister af als ‘marionet’ van het ‘bloeddorstige kapitalisme’ van deze ‘koloniale’ en ‘imperialistische’ mogendheden.
Tja, als je dat gelooft: met een marionet is het lastig praten.