Prima, een Staatscommissie. Maar het is uitbesteding van politieke onmacht

Sinds een bijna voltallige Tweede Kamer in 2018 aandacht vroeg voor de bevolkingsgroei, zijn er per saldo weer ruim 500.000 Nederlanders bijgekomen. Urgentie? Mwah. Nu gaat weer een staatscommissie er eens goed naar kijken, schrijft Gertjan van Schoonhoven.

Het denken in Den Haag over bevolkingsgroei verandert wel iets, maar niet dat je zegt: snel. Gezien de feitelijke ontwikkelingen op de grond zou daar wel alle reden toe zijn. Vooral als gevolg van immigratie groeit de bevolking jaarlijks – per saldo – met inmiddels meer dan honderdduizend mensen per jaar, ofwel meer dan een miljoen mensen per decennium. In combinatie met bijvoorbeeld individualisering van huishoudens legt deze groei een enorme druk op zo ongeveer elk relevant politiek thema.

De arbeids-, gezins- en asielmigratie zelf in de eerste plaats, maar natuurlijk ook de impact ervan op de woningmarkt, de zorg, het onderwijs, de natuur, de drukte overal, de sociale zekerheid en de sociale cohesie, om maar wat te noemen. Het Haagse politieke landschap zelf, intussen, wordt steeds meer uit zijn voegen getrokken door ontevreden burgers die sneller handelen willen en politieke partijen waarvan weinig constructiefs te verwachten valt, maar die de aanhoudende immigratie en verandering van de samenstelling van de bevolking wel gretig gebruiken voor giftige complottheorieën over de intenties van de zittende macht. De groeiende aanhang van deze partijen verlamt het deel van het politieke spectrum dat het land wél wil besturen in toenemende mate.