Timmermans en co willen EU-identiteit smeden rond klimaat als heilige oorlog

Zelfs bij de toekomstige wederopbouw van Oekraïne is groene energie volgens Frans Timmermans topprioriteit. De Brusselse ecotsaar ziet de klimaatstrijd als heilig bindmiddel voor een nieuwe Europese identiteit. Een wonderlijk spiegelbeeld van hoe het EU-project als gemeenschap van kolen en staal ooit begon, schrijft Constanteyn Roelofs.

Men zegt wel eens dat de geschiedenis zich niet herhaalt, maar dat ie uiteindelijk wel rijmt: fenomeen x lijkt op fenomeen y. Het komt vast door onze op patroonherkenning draaiende hersenen, maar we vinden het erg leuk om patronen van herhaling, variatie en transformatie in de geschiedenis op te merken. Een ironische spiegeling is trouwens ook mooi. We hebben er nu weer eentje te pakken, zo’n spiegeling.

Europese identiteit smeden met klimaatprobleem als heilige oorlog

Frans Timmermans reisde af naar Kiev en we kregen te horen van de ecotsaar dat Rusland ‘ecocide’ pleegt – zo’n oorlog is inderdaad vast niet goed voor dier en milieu – en dat als we Oekraïne straks opbouwen dat we dat dan wel met groene energie gaan doen. Bijzondere prioriteiten, maar het is logisch als je bedenkt dat ze in de kringen rond Timmermans in Brussel werkelijk denken dat de Europese identiteit kan worden gesmeed door het klimaatprobleem als de heilige oorlog van onze generatie te beschouwen.

Lees verder onder de tweet

Op basis van de moderne politieke theorie die terecht stelt dat identiteitsvorming het beste kan tegen de achtergrond van een gemeenschappelijke vijand of een problematische Ander, denken ze bij modern links écht dat Duitsers, Basken en de diverse migratiegemeenschappen straks allemaal in het huis van een federaal Europa passen als we met z’n allen de slag om ‘carbon zero’ hebben gewonnen.

In plaats van dat we elkaar als vijanden en rivalen moeten zien in de Europese ruimte, mogen we ons met z’n allen oprichten tegen de gemeenschappelijke vijand, het vermaledijde CO2-molecuul. Het lijkt me allemaal erg optimistisch en een tikkeltje wereldvreemd, maar goed, ik ben dan ook niet modern links maar ouderwets reactionair.

Timmermans en co zien EU als spiegelbeeld gemeenschap kolen en staal

De spiegeling zit ‘m erin dat Timmermans c.s. de Europese Unie eigenlijk heel ouderwets zien als waar het ooit mee begonnen is: een gemeenschap van kolen en staal die er primair op gericht is om op continentale schaal afspraken te maken om de grote lijnen van de economie uit te zetten, uitgedrukt in de belangrijkste grondstoffen die je daarvoor nodig hebt.

Voorheen was het doel om kolen en staal te reguleren zodat we niet weer in de situatie kwamen dat Frankrijk en Duitsland allebei aan de slag gingen om pantserkruisers en tankbataljons te bouwen, maar om heel Europa in de auto te krijgen en van een ruime eengezinswoning met stromend water en een met vlees en melk gevulde ijskast te voorzien. Nu draait Timmermans de boel om.

Onze honger naar kolen en staal moet nu juist worden afgeremd

Nu gaat het juist niet om het collectieve gebruik van de natuurlijke hulpbronnen, maar juist om collectief onze honger naar kolen en staal af te remmen. Hoewel het strategische doel om de gemeenschappelijke militaire middelen van de lidstaten te bundelen onverminderd actueel blijft, worden de verdere economische macht en herverdeling vooral ingezet om ons uit de auto te krijgen, de kippen en biefstukken weer uit de pan te krijgen en de eengezinswoningen te vervangen door dichtbebouwde steden zonder nationale samenhang.

Timmermans en zijn vrienden proberen de tandpasta van de op fossiele brandstoffen gebaseerde Europese welvaart terug in de tube te krijgen, in de verwachting dat als we dat niet doen, we er over vijftig jaar allemaal om onduidelijke redenen aan gaan. Een wonderlijk spiegelbeeld van de eerste twintig jaar van de Unie, en de burger denkt er het zijne van.