Hup Groningen! Waarom provincies en gemeenten aan rand van het land meer van zich af moeten bijten

Het negeren van de belangen van Groningers speelt niet alleen in het bevingsdrama. Zie de windmolens in Oost-Groningen. Zie de asielcrisis rond Ter Apel. De les? Bestuurders in de ‘provincie’ moeten assertiever zijn jegens centrale overheid, schrijft Gertjan van Schoonhoven.

Dat was een goed idee van de parlementaire enquêtecommissie aardgaswinning: naar Groningen gaan. Het vijf delen en 1.957 pagina’s tellende eindrapport van de commissie – Groningers boven gas – werd afgelopen vrijdag aangeboden aan Kamervoorzitter Vera Bergkamp (D66) in het Groninger dorpje Zeerijp, met wind mee een kwartiertje fietsen van Loppersum. Hartje bevingsgebied. De ‘bange schoolkinderen van Zeerijp’ behoren tot die honderden microverhalen in de menselijke tragedie die de gaswinning in Groningen is geworden.

Op verzoek! Via onderstaande link is de presentatie van het enquêterapport ‘Groningers boven gas’ te zien. Het bevat mijn speech, de overhandiging vh rapport aan de Kamervoorzitter, haar speech en mijn antwoorden tijdens de aansluitende persconferentie:https://t.co/bK1UBHyban pic.twitter.com/hFCaVo4kA7

— Tom van der Lee (@TomvanderLee) February 27, 2023

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het zaaltje van vergader- en feestlocatie Boerderij De Diek’n zat vol Groningers, jong en oud, met in hun midden een keur van ‘eigen’ bestuurders – commissaris van de Koning, burgemeesters – en ook landelijke politici, onder wie staatssecretaris Hans Vijlbrief (D66) van Mijnbouw. De beeldtaal en ook de strekking van de toespraken van Bergkamp en commissievoorzitter Tom van der Lee (GroenLinks) waren duidelijk: eindelijk wordt Groningen – worden de Groningers – gezien. Door politiek Den Haag, door de rest van Nederland.

Alleen al de dikte van het eindrapport is een vorm van genoegdoening

Dat ‘beeld’ klopt – ten dele. De harde conclusies, het bij de naam noemen van de hoofdverantwoordelijken, de aanbevelingen – ja, alleen al de onmenselijke dikte van het rapport, dik genoeg om een verzakte herenboerderij weer waterpas te krijgen – zijn een vorm van genoegdoening jegens de Groningers. Decennialang kwamen hun belangen er bekaaid af. Op vrijdag 24 februari 2023 werd dat enigszins rechtgezet. Terecht. Eindelijk.

Toch weer een wingewest: in Groningen groeit ook onder bestuurders het verzet tegen de energietransitie

Toch is dat niet het hele verhaal. Misschien wel het meest tragische aspect van het bevingsdossier is dat zoveel fatsoenlijke burgers in Groningen, en ook zoveel fatsoenlijke bestuurders, hun vertrouwen in ‘Den Haag’ zijn kwijtgeraakt. Ze dachten in alle bescheidenheid te wonen in een democratische rechtsstaat, waarin hun belangen even zwaar wogen als die van alle andere Nederlanders. Dat is dus niet waar gebleken.