Philip van Tijn: Vertrok Wiersma terecht? Liever een ‘hork’ als minister dan een lastercomplot

Is Dennis Wiersma, die als eerste bewindsman in jaren de verloedering in het onderwijs écht op de schop wilde, terecht vertrokken als minister? Philip van Tijn heeft zijn twijfels. Hij vermoedt een samenzwering van ‘gevestigden’ in het onderwijsveld, die maar wat graag hun positie en werkwijze wilden behouden.

Of Dennis Wiersma (VVD) de deur van het ministerie van Onderwijs hard achter zich dicht heeft gegooid, is ongeveer het enige detail van ’s mans daden(drang) waarover we in het duister moeten tasten. Verder hebben de media ons minutieus verslag uitgebracht van alle menselijke gedrag van deze jonge, veelbelovende minister.

‘Driftig’ en ‘horkerig’ las ik het vaakst en dat zijn natuurlijk vreselijke misdragingen. Maar als je wat dieper graaft, blijken die begrippen niet helemaal – of misschien zelfs helemaal niet – op hun plaats. Als een ambtenaar onzin uitkraamde, reageerde Wiersma onomwonden dat dit onzin was, terwijl zijn voorganger van de ChristenUnie, Arie Slob, meer van het soort was dat reageerde met: ‘Interessante gedachte; daar moeten we het maar eens goed over hebben.’ En vervolgens werd het ingekaderd, besnuffeld, afgekaderd – en uiteindelijk kwam het gezelschap tot dezelfde conclusie als Wiersma in een oogwenk – ook al werd het dan geen ‘onzin’ genoemd, maar ‘een nog niet voldragen, maar best interessante gedachte’.

Is Wiersma wel terecht afgetreden?

Wiersma’s vertrek is niet onopgemerkt gebleven. Ook niet in EW, waar Eric Vrijsen repte over de ‘tere zieltjes’ in Den Haag en Gerry van der List voorzichtig opwierp dat succesvolle ondernemers en trainers ook niet altijd lieverdjes zijn.

Eigenlijk was in bijna alle kranten dezelfde teneur: een heel goede minister, die niettemin terecht is afgetreden; dat was onafwendbaar (wat de sociale media en de talkshows uitbraakten, laat ik buiten beschouwing).

Ik vind dat een bedenkelijke conclusie, die zeker niet in het landsbelang is, om het maar eens pathetisch te zeggen. Premier Ruud Lubbers zei ooit: ‘Nederland is ziek,’ wat wel wat overdreven was, maar hij bracht er wel een discussie mee op gang. Ook vandaag is Nederland niet ziek, maar zijn sommige sectoren hulpbehoevend, ziek of moeten aan het infuus of zelfs naar de IC.