Uitstel (en waarschijnlijk afstel) corona-enquête is blamage voor parlement

Er komt geen parlementaire enquête over corona. Dat betekent dat de Tweede Kamer de kans laat liggen om de aanpak van de grootste naoorlogse crisis grondig te evalueren. Een blamage, schrijft Bram Hahn.

De voorzitter van de Tweede Kamer, Vera Bergkamp (D66), liet dinsdag in een brief aan de Kamer weten dat de parlementaire enquête naar het coronabeleid er voorlopig niet komt. Het is zeer de vraag of het er ooit nog van gaat komen. Dat is het voorlopige sluitstuk van een beschamende soap.

De aanloop naar de enquête verliep uiterst stroef. Alle Kamerfracties hebben het recht iemand af te vaardigen in de (tijdelijke) commissie, maar vanaf het begin was de animo niet bijster groot. Een van de grootste criticasters van de corona-aanpak van het kabinet, Bij1, deed bijvoorbeeld niet mee, omdat Sylvana Simons al in een andere enquêtecommissie zat.

Vertrek Khadija Arib was een tegenvaller

Tussentijds was er een flinke tegenslag toen de voorzitter van de tijdelijke commissie, Khadija Arib, opstapte. De voormalige voorzitter van de Tweede Kamer kreeg felle kritiek op haar manier van leidinggeven in haar vorige functie. Maar zij had wel de ervaring en de autoriteit om de rust te bewaren in de onrustige commissie. Sinds haar vertrek leek de commissie stuurloos.

Want onrustig was het. Dat kwam vooral door de extreme standpunten die enkele leden van de commissie al langer innamen in de Tweede Kamer en die zij ook in de commissie  en publiekelijk uitten. Pepijn van Houwelingen van FVD riep in het parlement herhaaldelijk dat de verantwoordelijken voor het misdadige coronabeleid voor tribunalen zouden moeten verschijnen. Wybren van Haga van BVNl hamerde voortdurend op de onzinnigheid van het besluit om Nederland diverse keren op slot te gooien voor ‘een griepje’. Uit de onderzoeksvragen bleek dat zij een behoorlijk stempel hebben weten te drukken op de koers die de enquêtecommissie zou gaan varen.

Halfbakken argumenten om ermee te stoppen

Blijkbaar hebben de andere partijen mede daardoor zo weinig vertrouwen in een goede afloop van de enquête, dat ze het bijltje erbij neer gooien. De frustratie valt te begrijpen, maar toch is uitstellen – en waarschijnlijk afstellen – een blamage en een zwaktebod.