Arbeidsmigranten zijn geen oplossingen voor problemen waarmee Nederland kampt

Asiel was slechts één element van het migratiepakket waarover het kabinet vrijdag 7 juli is gevallen. Het ging ook over buitenlanders die naar Nederland komen vanwege de liefde, om te studeren of om te werken. Eén ding is zeker, arbeidsmigranten zijn, buiten hun schuld, een schijnoplossing, zo weten we al sinds de jaren zestig, schrijft Arendo Joustra.

De voordelen van arbeidsmigratie zijn evident, want ze is een snelle en voor de hand liggende oplossing voor tekorten op de arbeidsmarkt. Ze behoort dan ook tot de gospel van de werkgeversorganisaties. Maar er zijn ook veel nadelen aan ‘gastarbeid’, zoals Nederland de afgelopen halve eeuw heeft ondervonden.

Zo worden bedrijfstakken in leven gehouden die uiteindelijk niet levensvatbaar zijn, zoals in het verleden de scheepsbouw en de textielindustrie. Een tijdje kunnen die de concurrentie nog wel aan met goedkope arbeid uit het buitenland, maar uiteindelijk leggen ze toch het loodje. Soms is het gewoon beter als de bedrijvigheid naar landen gaat met voldoende werknemers, in plaats van dat werknemers moeten migreren naar landen met de bedrijvigheid.

Arbeidsmigratie remt innovatie en robotisering

Door ondernemingen en overheidsdiensten toe te staan om mensen van over de grens te halen, is er bovendien geen noodzaak te investeren in arbeidsbesparende machines. Dat gebeurt pas als arbeid te duur is of niet voorhanden. Het is een makkelijke uitweg, maar slecht voor het innovatieve vermogen van Nederland. Dat uiteindelijk door het achterwege blijven van robotisering achterop raakt.

Zeker als het bij buitenlandse werknemers gaat om arbeid waarvoor je niet- of laaggeschoold hoeft te zijn, moet je je afvragen of die uiteindelijk bijdraagt aan de toekomst van Nederland. De hooggeschoolde werknemers die chipmachinefabrikant ASML bij Eindhoven naar Nederland haalt, passen uiteindelijk wellicht beter bij het industriebeleid van een land dat al vol is en graag schoon wil worden.

Arbeidsmigratie is onderdeel van een gevaarlijk piramidespel

Dat Nederland zijn grenzen moet openen om de vergrijzing op te vangen, lijkt voor de hand te liggen. Het is immers makkelijk te berekenen dat er straks steeds minder actieven zijn die moeten werken om een steeds groter wordende groep ouderen van diensten te voorzien. En uiteraard om hun AOW te betalen, die deels wordt bekostigd uit de jaarlijkse belastingopbrengsten.