Philip van Tijn: Klimaatbeleid werkt nogal eens anders uit dan bedoeld

‘Bij een strijd tussen het belang van het milieu en dat van de portemonnee zal het laatste belang altijd winnen,’ schrijft Philip van Tijn. Hij analyseert hoe ondanks, of juist door, de aandacht voor klimaat er nog steeds inconsequente keuzes worden gemaakt op het gebied van klimaat en duurzaamheid.

Hoe lang geleden zou het zijn dat het begrip klimaat en alles wat erbij hoort (opwarming, ondergang, afbrekende ijsschotsen, het smelten van de permafrost in Siberië, klimaatpaus, windmolens, zonnepanelen) ineens dagelijkse kost werd? Natuurlijk werd er al eerder over gepubliceerd. Er verschenen rapporten, die geleidelijk onheilspellender werden. Maar dagelijkse kost voor de krantenlezer en dankzij Gerrit Hiemstra , die zich voortaan openlijk ‘gaat inzetten voor het klimaat’, voor de tv-kijker, werd het pas ergens in de jaren ’10, schat ik.

En vanaf dat moment overheersten het klimaat en de opwarming van de aarde, de recordtemperaturen en de bosbranden het nieuws. Voor zover ik kan nagaan, is er nog geen klimaatmoeheid opgetreden, maar bij de komende Kamerverkiezingen zal als leidend thema hoogstwaarschijnlijk de migratie (ooit bekend als ‘immigratie’) dienstdoen, met stad-platteland op 2 en klimaat nog net op 3.

Een windmolen wint bij een aanvaring met een vogel

Nu de klimaatellende is ingeburgerd en we allemaal weten hoe we ons in (w)elke situatie moeten gedragen en wapenen, is het tijd om een paar interessante verschijnselen en contra-effecten van onze zorg om het klimaat te bekijken.

Het meest was ik recent getroffen door het bericht hoe klimaatvijandig goede isolatie kan zijn. Dat werkt zo: om de winterkou buiten te houden worden huizen (vooral in de nieuwbouw) steeds beter geïsoleerd. Maar daarvan is weer het gevolg dat in warme zomers – of een hete zomerperiode, zoals we die in juni/juli hebben gekend – de hitte veel moeilijker het huis uit kan. Dat betekent een gang naar de winkel voor een airco – et voilà, daar gaat je klimaatwinst!