Triest dat een gekozen volksvertegenwoordiger noodgedwongen kiest voor haar bezorgde gezin en iets anders moet gaan doen, schrijft Gerlof Leistra. Of het nu de hoofdreden is of niet, Kaags vertrek gaat ons allen aan.
Demissionair vicepremier en minister van Financiën Sigrid Kaag (D66) besluit om na de verkiezingen in november niet terug te keren in de politiek. Verontrustend, maar niet onverwachts. De noodkreet van haar dochters in een uitzending van het tv-programma College Tour eind mei raakte haar diep. Hun offer vindt Kaag te zwaar om door te gaan in de politiek.
De bedreigingen zijn vermoedelijk niet de enige reden om te stoppen. Kaag was niet echt succesvol in Den Haag, zeker niet als minister van Financiën. Maar het is ook lastig functioneren als je voortdurend over je schouder moet kijken en je kinderen na elk incident moet geruststellen.
Politici liggen al langer onder vuur. Op 6 mei 2002 werd kandidaat-premier Pim Fortuyn doodgeschoten door een ontspoorde milieuactivist. PVV-leider Geert Wilders wordt al vijftien jaar zwaar beveiligd omdat moslimterroristen hem naar het leven staan. Oud-minister van Justitie Ferd Grapperhaus (CDA) kan niet zonder beveiliging over straat vanwege bedreigingen uit het criminele milieu. Hetzelfde geldt onder anderen ook voor demissionair premier Mark Rutte (VVD) en demissionair minister van Justitie en Veiligheid Dilan Yesilgöz (VVD).
Begrijpelijk dat Kaag voor haar gezin kiest
Zelf wilde Kaag wel doorgaan, maar ze kiest voor haar gezin. Begrijpelijk. Begin 2022 stond een ‘verwarde demonstrant’ met een brandende fakkel voor haar houten voordeur. Demonstrerende boeren vonden het in februari van dit jaar niettemin normaal om haar vlak voor een spreekbeurt met brandende fakkels te benaderen. Via sociale media krijgt Kaag de hele dag door een spervuur aan beledigende en bedreigende teksten naar haar hoofd geslingerd.
Uit welke hoek de bedreigingen ook komen, ze ondergraven de democratie. Politici moeten ongestoord hun werk kunnen doen en zich niet zorgen hoeven maken over hun veiligheid. Die permanente druk ontregelt hun toch al stressvolle bestaan. Het is bewonderenswaardig dat Wilders deze terreur al zo lang doorstaat, maar het belemmert hem om onbevangen contact te maken met burgers. Ook dat is een aantasting van de democratie.
Vertrek Sigrid Kaag gaat ons allen aan
Het afgedwongen vertrek van Kaag is meer dan een persoonlijk drama. Het is een nieuw dieptepunt in de democratie. Politieke strijd moet worden gevoerd met argumenten, niet met beledigingen, bedreigingen en wapens. Die trieste boodschap van haar vertrek gaat ons allen aan.