Premium Lock De aanval op de ‘totalitaire staat’ is een aanwinst

11 september 2023Leestijd: 3 minuten
Pieter Omtzigt (NSC) en Caroline van der Plas (BBB) met elkaar in gesprek in de Tweede Kamer. Foto: Robin Utrecht/ANP/HH

De Fortuyn-revolte is nog steeds gaande. Maar na jarenlange aanvallen op het establishment vanaf de flanken, komt de nieuwste golf vanuit het politieke midden. De waarschuwingen van Caroline van der Plas en Pieter Omtzigt tegen de totalitaire overheid zijn een aanwinst voor de democratie, schrijft Geerten Waling.

In een dictatuur controleert de regering de bevolking, in een democratie is dat precies andersom. Dat was het vertrekpunt van Pieter Omtzigt (Nieuw Sociaal Contract) in zijn Binnenhoflezing op 6 september, waarin hij nog maar eens zijn ideeën over het functioneren van de democratie uiteenzette en waarschuwde voor de ‘alwetende overheid’ die zich, andersom, nog moeilijk door burgers laat controleren.

Kort ervoor had oud-minister Hans Hillen (CDA) in een lang essay in EW ook al gewaarschuwd voor een totalitaire staat: ‘Totalitarisme betekent de afwezigheid van een maatschappelijk vergelijk. Het bestuur grijpt snel naar het publiekrecht met daaraan gekoppeld het strafrecht om uitvoering van besluiten af te dwingen.’

De Nederlandse overheid vertoont inderdaad totalitaire trekken

Zowel Omtzigt als Hillen haastte zich te zeggen dat Nederland toch echt geen dictatuur mag heten. De macht ligt (nog) niet bij één individu of een kleine groep. Maar toch, de kant van totalitair gaat het wel op, was van beiden de conclusie. Dat klinkt heftig, maar een overheid die jaarlijks bijna 400 miljard euro uitgeeft, en zich fanatiek bemoeit met tal van aspecten van het economische, maatschappelijke en persoonlijke leven van haar burgers, vertoont inderdaad totalitaire trekken.

Caroline van der Plas (BoerBurgerBeweging) sprak twee dagen voor Omtzigt, in haar HJ Schoo-lezing van EW, over een ‘hooggeschoolde witteboordenoverheid’, ‘die zich heeft verschanst in silo’s vol met juristen, economen en bestuurskundigen’. Waar Omtzigt zich keert tegen het overmatige gebruik van ‘modellen’ om het beleid te bepalen, verzet Van der Plas zich tegen het ‘spreadsheetmanagement’. Oftewel, met een knipoog naar de vroegere carrière van premier Mark Rutte bij Calvé, ‘Nederland is geen pindakaasfabriek’.

Soms kan de politiek zichzelf iets te belangrijk vinden

Premium Lock

Laden…

Premium Lock

Word abonnee en lees direct verder

Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.

  • Bent u al abonnee, maar heeft u nog geen account? Maak die dan hier aan. Extra uitleg vindt u hier.

 

Premium Lock

Verder lezen?

U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.

Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?

Bekijk abonnementen

Premium Lock

Er ging iets fout

Premium Lock

Uw sessie is verlopen

Wilt u opnieuw