Prinsjesdag: hoe vrolijke traditie er langzaam schaduwkantjes bij krijgt

Tradities worden niet gemaakt, ze komen en ontstaan sluipenderwijs. Carla Joosten signaleert nieuwe elementen van de traditie van Prinsjesdag.

Prinsjesdag is van oudsher een dag van Oranjezonnetje en feestelijk vertoon. Vrolijkheid alom in hofstad Den Haag waar de binnenstad wordt bevolkt door Oranjefans en andere belangstellenden uit alle hoeken van het land.

De traditie lijkt er een nieuw element bij te krijgen. Vorig jaar en ook dit jaar meldde zich ook een andere groep: demonstranten. Omgekeerde vlaggen die de Koning zo ongeveer onder de neus worden gedouwd. Gejoel tot aan de balkonscène toe. Die trouwens korter duurde dan gebruikelijk. Alsof de koninklijke familie het niet vertrouwde.

Weinig stijlvol die omgekeerde vlaggen en dat gejoel, maar wie maalt in dit land om stijl? Demonstreren is trouwens een groot goed in een democratie en moet ook kunnen op Prinsjesdag, maar het is niet de Koning die het beleid in dit land bepaalt. Dat zijn het kabinet en uiteindelijk het parlement.

De armen in het land zouden worden vergeten

Het is een klein groepje dat kabaal op deze feestdag maakt. Een enkeling vond dat de armen in het land werden vergeten. Maar juist die groep krijgt van links tot rechts veel aandacht. Er wordt 2 miljard uitgetrokken om te zorgen dat mensen niet door het ijs zakken. Van hogere huurtoeslag tot hoger kindgebonden budget en compensatie voor de hogere energieprijs. Anderen vonden dat de zorg werd uitgekleed, terwijl het miljardenbudget omhoogschiet.