Deze oorlog openbaart bittere breuklijnen – ook in Nederland

Alle ellende ten spijt, hebben grote geopolitieke crises toch ergens ook een afgeleid binnenlands nut. Juist in crisissituaties gaat – met dank aan alle oplaaiende emoties – het licht aan in allerlei lagen van de samenleving die in rustiger tijden niet zo opvallen. Dat schrijft Gertjan van Schoonhoven.

In crisistijd zie je dus opeens wat daar vermoedelijk al veel langer speelt; welke emoties er leven, wat mensen er écht van vinden, waar hun diepste loyaliteiten liggen. Normaal treden ze daar, om wat voor reden dan ook, niet zo mee naar buiten. In crisistijd is het blijkbaar niet meer te onderdrukken. Dan koken de emoties zo over, dat mensen er zelfs de straat voor opgaan. Om te laten zien wat ze vinden; aan wiens kant ze staan. Niet altijd even geruststellend om te zien, wel duidelijk.

Deel samenleving voelt vanzelfsprekende loyaliteit met Palestijnse zaak

Een recent voorbeeld hiervan zijn natuurlijk de pro-Palestijnse demonstraties in tal van steden. Naast een ideologische, politiek-activistische kant – steun voor de Palestijnse ‘zaak’ – hebben die demonstraties met bijbehorend vlagvertoon ook een sterk emotionele lading. Veel demonstranten voelen overduidelijk een vanzelfsprekende, instinctieve loyaliteit met de Palestijnen, omdat ze eenzelfde achtergrond delen.

Hoe sterk die emotie is, bleek afgelopen week na het ‘raketincident’. Hoewel al snel alle feiten erop wezen dat het niet ging om een Israëlische ‘aanval’ maar op een militaire blooper van Palestijnse makelij, veranderde dat niks aan het aantal boze demonstraties. Liefde maakt blind, ook in geopolitieke kwesties. De loyaliteit blijkt zelfs bestand tegen de werkelijk gruwelijke feiten die er nog elke dag naar buiten komen over wat er op ‘zwarte sabbat’ 7 oktober is gebeurd. De vlaggen blijven wapperen.

Het doet in de verte denken aan wat je soms ziet na verre voetbalwedstrijden. Na een – kennelijk – kampioenschap van een club ergens in Turkije zie je dan in bijvoorbeeld Rotterdam opeens toeterende auto’s met de Turkse vlag rondscheuren, onderweg naar de Hofpleinfontein. Je dacht dat mensen in Rotterdam voor Feyenoord, Sparta of Excelsior waren. Maar nee: er blijken nog andere, exotischer smaken.