Turkse sociaal-democraten zijn enthousiast over Wilders, en terecht

Geert Wilders is populair bij vrijheidsgezinde Turken, schrijft Zihni Özdil. Het toont precies waarom links Europa bezig is failliet te gaan en populistisch rechts gaat winnen.

Er is een westerse politicus die de bevolking van Turkije een hart onder de riem steekt.

Hij spreekt zich – in het Turks nota bene – geregeld uit tegen het autoritaire bewind van de regering. En verklaart zich solidair met de strijd voor een seculier Turkije. Met vrijheid van meningsuiting en gelijke rechten voor vrouwen, lhbtqia+-mensen en culturele minderheden.

U mag mij op mijn blauwe ogen geloven dat dit in Turkije niet onopgemerkt is gebleven.

Deze westerse politicus is immens populair aan het worden onder vooral progressieve, linkse, seculiere Turken die de sociaal-democratische Republikeinse Volkspartij aanhangen.

Voorspelbare reacties op CPAC

Diezelfde westerse politicus was onlangs op een internationale conferentie in Boedapest. Om te spreken over internationale samenwerking en internationale solidariteit. De sprekerslijst was ontzettend divers. Ook Afro-Amerikaanse sprekers, Joodse sprekers en Hindoestaanse sprekers waren vertegenwoordigd.

Over wie heb ik het?

Geert Wilders.

Uiteraard ging die internationale samenwerking en solidariteit op de CPAC over het gezamenlijk tegengaan van de zogenaamde ‘omvolking’ van het Westen. Wat ik fascistoïde onzin vind. Maar wat ik ook onzin vind, is hoe voorspelbaar de reacties vanuit ‘linkse’ hoek waren. Zeker in Nederland.

Dood paard blijft dood

Wilders zou hebben gesproken op een ‘fascistische’ en ‘antisemitische’ bijeenkomst. In Nederlandse talkshows werd er – zoals dat in Nederland gebruikelijk is – zonder enige diepere analyse schande van gesproken. Waarna men aan tafel verderging met een van de 24 andere onderwerpen in de uitzending

Dan is dat de eerste fascistische en antisemitische bijeenkomst waar zwarte en Joodse sprekers werden geëerd.

Vaak heb ik geschreven over het totale failliet van links Nederland. En ik merk dat ik het eigenlijk geen interessant onderwerp meer vind. Een dood paard is een dood paard. Zinloos om daar verder aan te trekken. Zeker als er geen enkele indicatie is van ook maar een minimale heropleving van dat dode paard.

Hoe kan het dat een uiterst rechts politicus als Geert Wilders zich, in het Turks, glashelder keert tegen de politieke islam en zich uitspreekt voor sociaal-democratische waarden, terwijl links Nederland proactief de politieke islam steunt?

Geen begin van reflectie

Hoe kan het dat rechts de onderlinge banden wereldwijd verstevigt en brede segmenten van de samenleving aanspreekt met een aansprekend – een fout, maar toch aansprekend – vergezicht? Terwijl links in Europa niet verder komt dan reactief huilen over rechts?

En dan heb ik het nog niet eens over verantwoording afleggen voor hoe links in Europa, en al helemaal in Nederland, decennialang nog neoliberaler tekeerging dan rechts.

Door in de spiegel te kijken en dit soort vragen te stellen, zou de weg omhoog weer kunnen gloren. Maar nee. Ook al wordt links overal electoraal afgedroogd, er is niet eens een begin van een reflectie.

Integendeel.

Overal is links aan het double downen, zoals dat heet. In gewoon Nederlands: nog harder doorgaan met zichzelf in de voeten schieten.