Het is ironisch hoe verontwaardigd journalisten en politici die zelf vier jaar lang de legitimiteit van Donald Trumps presidentschap weigerden te accepteren, nu zijn dat hij niet onmiddellijk zijn nederlaag erkent, schrijft Ronald Buijt in een ingezonden opiniestuk. Een terugblik op het presidentschap van Trump, de oppositie van de Democraten en de rol van de media bij de verkiezingen van 2016 en 2020.
Iedereen die nu met het moralistische vingertje zwaait dat de verkiezingsuitslag in de Verenigde Staten zonder slag of stoot moet worden geaccepteerd, moet even terugdenken aan 2016. Vanaf de verkiezingsdag in 2016 is door de Democraten, media en overheidsinstanties alles gedaan om het presidentschap van Donald Trump te delegitimeren en de facto ongedaan te maken.
Trumps zou hebben gewonnen dankzij de Russen, de FBI of Facebook
Deze bijdrage is ingezonden door Ronald Buijt, oud-fractieleider en -campagneleider van Leefbaar Rotterdam.
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van Elsevier Weekblad.
Zijn verkiezing was volgens hen met vals spel tot stand gekomen, onterecht wegens het ontbreken van de popular vote, te danken aan Russische inmenging of de schuld van Facebook. Anderen zeiden weer dat hij won, omdat de FBI plotseling opnieuw Hillary Clintons e-mails ging onderzoeken. Diezelfde Hillary Clinton vond terugkijkend overigens zelf ook dat de verkiezingen van haar gestolen waren. Het lag aan alles en iedereen behalve aan Trump.
De kans dat Trump alsnog wordt herkozen, lijkt met het uitroepen van Joe Biden tot nieuwe president inmiddels verkeken. Trumps beweringen over stelselmatige fraude zijn niet specifiek genoeg en nauwelijks onderbouwd. Als hij al aanwijzingen heeft, dan is nu het moment om die gedetailleerd onder de aandacht van het publiek te brengen.
Zijn tegenstanders zeggen nu terecht dat iedereen wist dat hij dit bij een nederlaag zou gaan doen, ongeacht de omstandigheden. Het gevecht dat hij nu aangaat, lijkt primair het gevecht te zijn van een winnaar die verliezen ondraaglijk vindt en die het niet kan verteren dat het establishment (politiek en media) dat hem jarenlang heeft beschimpt, belasterd, bespot en tegengewerkt, nu triomfantelijk op de zegekar klimt.
Vanaf de dag na Trumps overwinning in 2016 begonnen direct grote anti-Trump-demo’s en heuse marsen naar Washington:
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Daarna volgden vele ‘heksenjachten’ en werd onderzoek na onderzoek ingesteld. Vooral over mogelijke connecties tussen Trump en Russische inmenging bij de verkiezingen. Wat ze ook deden, er kwam geen bewijs.
Zelfs een op voorhand kansloze impeachment-procedure werd uit de kast gehaald. Alles om maar het presidentschap van Trump te ondermijnen en te bezoedelen. De facto hebben de Democraten het presidentschap van Trump tot de dag van vandaag nooit geaccepteerd.
De wijze waarop Trump bezwaar maakt, overtuigt en bekoort mij niet
Het nu op hoge toon eisen dat Trump zonder slag of stoot accepteert dat de mediastations die hem jarenlang tegenwerkten, zijn tegenstander tot winnaar uitroepen, is dan ook ongeloofwaardig. Wat overigens niet wil zeggen dat de wijze waarop Trump bezwaar maakt, mij overtuigt en bekoort. Dit laat onverlet dat de verschillen in enkele staten zo klein zijn dat bezwaar maken vanuit het Trump-kamp zeer terecht en begrijpelijk is.
Maar daar wilde het kamp Biden, evenals de zelf door emoties overvallen journalisten, niets van weten. Er wordt nu al van diverse kanten geopperd dat er een soort bijltjesdag zou moeten komen tegen alles en iedereen die president Trump op enige wijze heeft geholpen of (financieel) heeft ondersteund.
Zo zei Jennifer Rubin, columnist van The Washington Post:
‘Naast Trump moeten ook zijn naaste medewerkers verliezen. We moeten de Republikeinse Partij collectief platbranden en nivelleren want als er overlevenden zijn, doen ze het opnieuw‘
Sick. “survivors”
“It’s not only that @realDonaldTrump has to lose, his enablers have to lose. We have to collectively burn down the Republican Party. We have to level them. Because if there are survivors….they will do it again.” Jennifer Rubinhttps://t.co/Y4FDIgKFDt
— Independent Women's Voice (@IWV) November 7, 2020
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Overlevenden? Huh?
Niets was te gek voor media en Democraten om Trump te ondermijnen
Velen die nu, terecht, beweren dat Trump geen bewijzen levert voor verkiezingsfraude, hadden in het geval van roddels over plassende Russische prostituees geen enkele moeite met het totale gebrek aan bewijs. Sterker: alle media openden er gretig hun journaals mee. Niets was te gek voor media en Democraten. Bij de door Trump voorgedragen, zeer integere, Hooggerechtshofrechter Brett Kavanaugh ging men zelfs veertig jaar terug naar een vermeende betasting op een studentenfeestje toen hij 17 was. Zijn kruisverhoren werden zelfs in Nederland live uitgezonden op de NOS. En uiteindelijk bleek er ook in dezen helemaal niets van waar.
Het door de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi demonstratief verscheuren van Trumps succesvolle laatste State of the Union in februari 2020 (aan de vooravond van de COVID 19-uitbraak), toen de Amerikaanse economie onder Trump record op record brak, de werkloosheid onder alle bevolkingsgroepen historisch laag was en de beurzen maar bleven stijgen, staat eigenlijk symbool voor de houding van de Democratische Partij en hun vele slippendragers in de sportwereld, de techbedrijven en de culturele Amerikaanse sector jegens Trump: we accepteren jouw presidentschap nooit.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
En altijd maar dat meten met twee maten. Sporters die voor een miljoenenpubliek statement op statement maakten tegen Trump, werden door media als helden op het schild gehesen, maar een onbetekenende wielrenner die het waagt zijn sympathie voor Trump te uiten met een tweetje, wordt met veel tromgeroffel een maand geschorst.
Rellen, plunderingen en bedreigingen door Antifa genegeerd
De rellen, plunderingen, vernielingen, mishandelingen, bedreigingen van Republikeinse politici en wekenlange totale anarchie van Antifa in Seattle en Portland werden in het gunstigste geval gebagatelliseerd, maar vaak gewoon compleet genegeerd. Dat zou immers alleen maar de aandacht afleiden van Black Lives Matter en corona, zo leek het vaak.
Lees ook de reportage van correspondent Emile Kossen: Minneapolis wordt overspoeld door geweld
Dagenlang werd er voorafgaand aan de verkiezingen gesuggereerd dat er geweld zou komen. Het werd vooral gekoppeld aan het zogenaamd door Trump gecreëerde klimaat in het land (‘Dit soort taferelen hebben we nog nooit gezien’). Maar wat we in werkelijkheid zagen, waren duizenden winkelketens die hun etalages beschermden in de Democratische bolwerken New York, Los Angeles, Seattle, Chicago en Washington tegen plunderingen en vernielingen voor het geval Trump opnieuw zou winnen. Nu zijn tegenstander tot winnaar is uitgeroepen, zijn de etalages weer zichtbaar en hebben de Trump-aanhangers, voor zover mij bekend, nergens geweld gebruikt of vernielingen aangericht.
Ondanks zijn nederlaag heeft Donald Trump het op 3 november echt geweldig gedaan. Hij haalde tegen alle peilingen in, ondanks corona, ondanks dat 92 procent van de media-aandacht negatief was, ondanks economische tegenslag, ruim acht miljoen stemmen méér dan in 2016! Hij heeft voor een Republikein het beste gescoord onder minderheden (26 procent van de non-white-kiezers stemde Trump) sinds Richard Nixon in 1960. Hij won Florida mede dankzij de latinostem en hield Texas tegen alle spookverhalen in dieprood. De reden? Rond de Mexicaanse grens werd massaal op Trump gestemd vanwege… de muur.
Van voorspellingen over landslide Biden is niets terechtgekomen
Volgens de peilingen waren de kansen voor Trump op de dag voor de verkiezingen nog lager dan in 2016. De kans op een landslide (meer dan vierhonderd kiesmannen) voor Biden was immens. De Republikeinen zouden voor 75 procent zeker de Senaat verliezen. Trump zou nationaal met 9 procent verschil verliezen, weggevaagd worden in de Rust Belt -staten, verliezen in Florida en Texas, en Ohio ternauwernood behouden. Van al deze voorspellingen is helemaal niets uitgekomen.
Ondanks alle aantijgingen van racisme en de opkomst van Black Lives Matter en de ongekende ophef over de dood van George Floyd, stemden er meer zwarte kiezers dan ooit Republikeins.
Lees ook dit spraakmakende opiniestuk van Ronald Buijt terug: ‘White privilege’? Ik kniel voor niemand
(De beelden van het overlijden van Floyd waren weerzinwekkend, maar ik heb tot de dag van vandaag nog geen enkel bewijs van een racistisch motief gezien. Bovendien is het aantal zwarte mannen dat is gedood door de politie onder het presidentschap van Trump niet hoger dan onder Barack Obama. Ik kan me dan ook niet aan de indruk onttrekken dat bij de heftige protesten, een paar maanden voor de verkiezingen, ook een sterk anti-Trump-sentiment meespeelde.)
Trump haalde meer stemmen dan het record van Obama uit 2008 en heeft dus tevens de meeste stemmen ooit (ruim 71,5 miljoen) gehaald voor een Republikein. Tegen alle verwachtingen in hebben de Republikeinen de Senaat zo goed als zeker vastgehouden en winnen ze veel zetels terug in het Huis van Afgevaardigden.
Uiteindelijk komt Trump waarschijnlijk slechts enkele tienduizenden stemmen tekort (momenteel zo’n 20.000 in Wisconsin, 12.000 in Georgia, 10.000 in Arizona) om herkozen te worden. Op een totaal van bijna 150 miljoen stemmen is dat nog minder dan 0,05 procent. Maar hij heeft natuurlijk wel verloren. En dat zal hij eerdaags op de een of andere manier moeten erkennen. Daarnaast staat het hem zoals gezegd natuurlijk vrij om hertellingen aan te vragen en processen te voeren. Weet hij bijvoorbeeld Georgia en Arizona uiteindelijk toch nog te winnen – dat is allebei onwaarschijnlijk, maar nog steeds mogelijk – dan heeft hij alleen een, overigens totaal niet te verwachten, wonder qua fout of fraude in Wisconsin nodig om alsnog president te worden. In deze staat is het verschil 20.000 stemmen, wat neerkomt op 0,6 procent, dus hertellen mag sowieso.
Lompe, tegenstrijdige communicatie over corona werd achilleshiel
Er is terecht veel hoon en spot geweest over de wijze waarop Trump het coronavirus heeft aangepakt. Net als alle leiders heeft ook hij veel fouten gemaakt, maar door zijn lompe en tegenstrijdige manier van communiceren, was het op hem makkelijker prijsschieten. Terwijl beroepspolitici als premier Mark Rutte termen als ‘intelligente lockdown’, ‘we doen wat de medisch specialisten adviseren’ en ‘we moeten met 50 procent van de kennis 100 procent van de beslissingen nemen’ slim manoeuvreerden, deed Trump beloftes dat het virus na Pasen was verdwenen of niet zo ernstig was als de Democraten wilden doen geloven. Uiteindelijk werd corona zijn achilleshiel en hiervan maakten de vele hem vijandige media gretig gebruik.
CNN zond speciale herdenkingen en ceremonies uit als er een bepaald aantal doden was gevallen en liet zelfs wekenlang continu live een soort corona-dodenteller boven in beeld mee lopen. CNN pretendeerde zelfs dat ze hadden berekend hoeveel coronadoden er specifiek zijn gevallen door de Trump rallies.
Vergelijkbare cijfers over de massale Black Lives Matter-demonstraties uit juni of de overwinningsfeesten voor Biden zullen er waarschijnlijk niet komen. Maar het kan verkeren. In hun adoratie voor Biden lees ik nu ineens journalistieke artikelen dat het voor Biden niet mee zal vallen met een goede corona-aanpak te komen, omdat de werkelijke macht voor een stevige aanpak in de afzonderlijke staten ligt. Die nuance heb ik de voorgaande acht maanden precies nul keer gelezen.
Hoewel ik me verre houd van complottheorieën, kan ik ook niet helemaal uitsluiten dat er is gewacht met het publiceren van het geweldige nieuws dat er snel een werkend vaccin tegen corona beschikbaar komt. Op de eerste werkdag nadat Biden als nieuwe president was aangewezen, kwam dit nieuws naar buiten. Ze wilden voorkomen dat Trump mogelijk zou profiteren van dit nieuws. Dit kan toeval zijn, maar ik blijf hier enigszins sceptisch over.
De draai van de journalistiek is sowieso onverdraaglijk. Werden we vier jaar geleden vooral getrakteerd op beelden van aangeslagen mensen die soms zelfs huilden van ongeloof en verdriet over Trumps presidentschap, nu zagen we dagenlang louter feestvierende en van geluk huilende Amerikanen. We zien gelukzalig kijkende reporters, ja zelfs huilende journalisten die ‘bevrijd zijn’ van Trump. Elke uitgesproken zin door de sympathiek ogende Joe (‘It’s time to heal in America’) wordt nu uitgelegd als een geweldige poging tot verzoening.
Nou, laten we de komende tijd eens kijken of de links-liberale wokers inderdaad gaan stoppen om mensen die zich zorgen maken over immigratie weg te zetten als racisten en deplorables.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Wat denkt u?
Bewieroking Kamala Harris is opvallend: meer elitair vind je niet snel
De bewieroking van vicepresident Kamala Harris is zo mogelijk nog opvallender. Er wordt nu net gedaan of ze rechtstreeks uit de sloppenwijken van Baltimore is opgeklommen, maar meer elitair dan Harris vind je niet snel. En waarom toch weer die focus op kleur?
Ik denk dat ik nu al weet wie er in april 2021 de Nobelprijs voor de Vrede gaat krijgen.
Wat is de betekenis van vier jaar Trump geweest? Naast het veelvuldig verkondigen van ‘alternatieve feiten’ (leugens) heeft hij natuurlijk meer verkiezingsbeloften ingelost dan al zijn voorgangers én grote inhoudelijke prestaties geleverd. Zowel in binnenland als buitenland. Van het terugtrekken van Amerikaanse militairen uit Afghanistan tot het verplaatsen van de ambassade naar Jeruzalem. Van het keihard aanpakken van communistisch China tot het herzien van vele handelsakkoorden. Van het terugtreden uit het Klimaatakkoord van Parijs tot het normaliseren van de betrekkingen tussen Israël en de Arabische wereld. Van het sluiten van de Amerikaanse grens voor reizigers uit landen waaruit veel terroristen komen tot het bouwen van de muur met Mexico. Van het verlagen van belastingen tot het benoemen van vele conservatieve rechters. Het is een lang niet complete indrukwekkende opsomming van ingeloste beloftes van Trump.
De conclusie dat hij meer van corona dan van Joe Biden heeft verloren, lijkt zeker door het gigantisch aantal stemmen gerechtvaardigd. Aan de andere kant moet je ook de ogen niet sluiten voor het feit dat Amerika een tot op het bot verdeeld land is. Dat was het al enige tijd, maar dat is sinds de komst van Trump en zijn scheldpartijen en persoonlijke schofferingen via Twitter alleen maar erger geworden. Hij zag het belangrijkste ambt ter wereld blijkbaar als iets persoolijks en maakte ook alles persoonlijk.
De belangrijkste conclusie is een overkoepelende: hij heeft bewezen dat het mogelijk is om als buitenstaander het establishment weg te vagen. Hij heeft vergeten kiezers (‘The forgotten people will no longer be forgotten’) hoop gegeven en hun laten zien dat hun stem er niet alleen toe doet, maar dat deze bepalend kan zijn. Dat niet de elites in Washington, Californië en op Wall Street, maar de gewone man en vrouw bepalen wat de koers van het land moet zijn. Dat maakt het waarschijnlijke einde van zijn presidentschap nog het meest spijtig.