Wat een gezeur weer over die paar euro meer eigen risico. Haagse symboolpolitiek van de bovenste plank, terwijl makkelijk iets te regelen valt voor chronisch zieken en minima.
Als de berichten over Prinsjesdag kloppen, dan gaat het eigen risico voor de zorgverzekering in 2018 met 15 euro omhoog naar 400 euro per jaar en de premie gemiddeld met 6 euro per maand. Prompt buitelen SP, PVV, PvdA, GroenLinks, 50Plus en patiëntenorganisaties weer over elkaar heen in verontwaardiging over zoveel sociaal onrecht.
Het is in hoge mate symboolpolitiek over een jaarlijks stuk rood vlees in de arena. Heerlijk moment om, ter linkerzijde, de gewone man te paaien met gratis zorg. Maar de realiteit is dat de zorgkosten stijgen en blijven stijgen, ook al slaagde demissionair minister Edith Schippers (VVD) erin om die te matigen. En die kosten zijn linksom of rechtsom voor de burger.
Nederland kent een hoog niveau van zorg
Het blijft dus belangrijk om het die burger voor te houden: Nederland kent een hoog niveau van zorg en de toegankelijkheid is een verworvenheid, ook internationaal gezien, maar de kosten zijn navenant. Anders gezegd: voor iets meer dan 7 euro erbij per maand, kunnen we met z’n 17 miljoenen weer een jaartje onder dezelfde condities naar dokter en ziekenhuis.
Dat dit niet voor iedereen geldt, is natuurlijk pijnlijk. Chronisch zieken weten dat ze meteen in januari die 400 euro eigen risico kwijt zijn, en AOW’ers zonder pensioen kijken nu al bezorgd naar die kleine 1.000 euro per maand waarvan ook de huur nog af moet.
Terwijl een typisch Hollandse oplossing iedereen gerust zou kunnen stellen. Tot een inkomen van 35.116 euro per jaar (voor paren) is er de zorgtoeslag: van minimaal 3 euro voor de ‘top’ tot maximaal 170 euro per maand voor de minst verdienenden. Het is een koud kunstje om via een slimmere staffel de chronisch zieken en armste ouderen te ontzien. Daarvoor hoef je niet al die valse sentimenten aan te wakkeren – gewoon, even nuchter rekenen.