Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden geeft wekelijks ongevraagd advies aan iemand in het nieuws. Deze week, in de laatste aflevering, vraagt hij de auteur van dit blog naar het gevolg van al diens columns. Die ‘geachte’, was dat uiteindelijk niet de lezer zelf?
Onno Aerden
Publicist en communicatieadviseur Onno Aerden (1967) geeft wekelijks ongevraagd communicatie-advies aan iemand die de publiciteit haalde.
In deze laatste bijdrage aan dit platform zal ik tutoyeren – ik ken de aangesprokene te goed voor de u-vorm. Welnu. Bijna drie jaar schotelde je op de zaterdagochtend de lezers van EW je welgemeende, monter geformuleerde, ongevraagde communicatieadvies voor. Honderdachtenvijftig columns werden het, vol observaties, verzuchtingen, aansporingen, standjes en dan dus telkens dat advies. Mag ik al die adviezen misschien – het is wat kort door de bocht, maar toch – samenvatten onder de noemer: wees eerlijk? Okay, die missive ging gepaard met andere. Wees bescheiden. Overdrijf niet. Laat de daden spreken en niet de woorden alleen.
Je bleek bij al dat adviseren nogal zuinig met complimenten. Ja, het emotionele betoog van artsenvoorvrouw Ella Kalsbeek – ‘vaccineer artsen met voorrang’ – vond je inhoudelijk sterk en goed getimed. En medicus Armand Girbes’ keiharde epistel over de patiënten die noodzakelijke zorg missen door de te grote nadruk op coronapatiënten, ‘sneed hout’. Maar we moesten het vooral doen met opbouwend bedoelde kritiek. Veel giftige pijlen vuurde je af op politici en bestuurders: Sigrid Kaag, Femke Halsema, Mark Rutte, Ferdinand Grapperhaus, Hugo de Jonge, ze kregen er allemaal verscheidene keren van langs. Vooral hun geschipper met de gevolgen van de coronapandemie was dankbaar materiaal. (De premier kreeg dan wel weer een veer van je voor zijn elegante, ‘historische’ draai in de pietendiscussie.)
Hebben degenen die je op de korrel nam hun communicatie verbeterd?
Mijn vraag, na trouw al je stukken te hebben gelezen, voel je wellicht aankomen. Het is de vraag die elke communicatieadviseur drijft: dóen ze wel wat met mijn werk? Hebben die tientallen personen die je op de korrel nam hun communicatie nou verbeterd?
Lees de vorige blog terug: Geachte Sylvana Simons: waar is uw leiderschap?
Scherper geformuleerd: is er ook maar íets gebeurd met je adviezen?
Ja – Lodewijk Asscher stapte op als PvdA-voorman daags nadat je hem daartoe had opgeroepen. Recent nog toonde Sylvana Simons na uw column enig leiderschap om gedoe in haar partij BIJ1 het hoofd te bieden. En zo waren er nog wat zaken die we, met héél veel goede wil, ten minste een béétje een gevolg kunnen laten zijn van je column.
Maar dan. Heeft onze Koning bijvoorbeeld zijn Kroondomein al vrijgegeven aan zijn onderdanen? Wybren van Haga, heeft die al een beetje inhoud gegeven aan zijn nieuwe splinterpartij? Ronaldo verontschuldigingen aangeboden voor zijn cola-actie tijdens de EK voetbal? Heeft Shula Rijxman inmiddels duidelijkheid gebracht over de verjongingsstrategie van de NPO? Sywert zijn geld al teruggestort? Ben van Beurden al een serieus masterplan voor de vergroening van Shell uitgedragen? Is er al iemand, liefst in Den Haag, die een superminister voor Volkshuisvesting bepleit? Heeft Frans Timmermans zijn ego al in een hok gestopt?
Lees ook het ingezonden opiniestuk van Jan Hein Sträter, directeur van de Vereniging Nederlandse Sigaretten- en Kerftabakfabrikanten (VSK): Beste Onno Aerden …
En dan je, in aantallen bijdragen gemeten, dankbaarste slachtoffer: Hugo de Jonge. Minder in beeld inmiddels? Geen uitglijders meer?
Ik bedoel maar.
De lezers waren de werkelijke ‘geachte’
Er verschenen wel een paar ingezonden ‘tegencolumns’ van gepikeerde organisaties op de site, zoals de tabaksindustrie. Maar daarin stelden de aangesprokenen juist hun gedrag níet te gaan veranderen.
Het siert je al met al dat je wekelijks opnieuw aan de slag toog om ons, je lezerspubliek, te wijzen op raadselachtige, onheuse en/of overdreven mediaoptredens van bekende talkshowgezichten en boven ons gestelden – zelfs zonder enig effect van je schrijven op hun gedrag. Mogelijk was dat juist wel je grootste waarde op deze website: dat je communicatietips gaf aan wie daarin geïnteresseerd was, en het gedrag van de geachte aangesprokene daarbij als reflectiescherm fungeerde. Wij, je lezers waren de wérkelijke ‘geachte’ – wij konden onze éigen communicatieve vermogens wel degelijk scherpen aan al die niet of nauwelijks tot verandering aan te zetten mannen en vrouwen.
En dat was soms best prettig. Als ik eerlijk ben.