Bezwaren tegen meebetalen aan coronatest snijden geen hout

Het vragen van een eigen bijdrage voor een coronatest wordt hier en daar als onliberaal bestempeld. Er zou sprake zijn van drang en dwang. Maar het is billijk dat bewust ongevaccineerde burgers voor hun eigen pleziertjes betalen, schrijft Gerry van der List.

Anders dan de tamelijk neutrale Engelse term welfare state, houdt het begrip ‘verzorgingsstaat’ een belofte in. Burgers krijgen er het gevoel door dat ze door de overheid verzorgd kunnen en moeten worden, van de wieg tot het graf.

In Nederland leeft dit idee sterk, met als gevolg een overbelast en bemoeizuchtig staatsapparaat dat bij elk maatschappelijk probleem of probleempje meteen te hulp wordt geroepen. Het verzorgingsethos betekent een ondermijning van het particulier initiatief en van de vrije markt, waarop consumenten gewoon betalen voor goederen en diensten waaraan ze behoefte hebben.

Kosten worden afgewenteld op de belastingbetaler

Hoezeer het principe van de vrije markt uit de gratie is, blijkt weer eens in de discussie over het betalen voor coronatesten. Een tijdlang heeft de overheid die voor haar rekening genomen. Dat was natuurlijk al een beetje vreemd. Als iemand bijvoorbeeld graag naar de Keukenhof wilde, werden de kosten van het staafje in de neus voorafgaand aan het leuke uitje afgewenteld op de belastingbetaler.