Het debat over #nokiagate ging nergens over, schrijft Zihni Özdil. Het echte verhaal is hoe een piepjonge journalist zorgde dat de minister-president van Nederland jarenlang elke avond zat te friemelen met zijn sms’jes.
Zihni Özdil (1981) is historicus. Hij schrijft elke zaterdag een column voor ewmagazine.nl.
Het echte verhaal van #nokiagate gaat over een stille held. Een moedige strijder die niet de erkenning krijgt die hij verdient. Zijn naam: Berend Sommer. Ooit begonnen als webredacteur op de redactie van EW.
Ik moest meteen aan Berend Sommer denken toen ik in de Volkskrant de onthulling van deze week las dat Mark Rutte ‘jarenlang iedere dag sms’jes had gewist’ op zijn oude Nokia-telefoon.
De moedige jongeman Berend Sommer
Waarom zou Rutte dat doen? Om die vraag te beantwoorden moeten we terug naar november 2018. De destijds 23-jarige Berend Sommer was opgeklommen tot onderzoeksjournalist bij onze concullega’s van HP/De Tijd. Sommer had een Wob-verzoek gedaan over het beruchte sms’je van toenmalig Unilever-baas Paul Polman aan Rutte. Over de afschaffing van de dividendbelasting. Ruttes ministerie van Algemene Zaken weigerde eerst. Sms’jes zouden ‘geen documenten zijn’ maar ‘vluchtige communicatie’.
Maar de moedige jongeman Berend Sommer liet zich niet intimideren en ging in beroep. Pas in juni 2019, na veel gedoe, kwam het antwoord: het sms’je van Paul Polman is kwijt, want Rutte had het sms’je gewist.
Op navraag door Berend Sommer of Rutte het sms’je van Paul Polman had gewist na zijn Wob-verzoek, kwam een vaag, ontwijkend antwoord.
Rutte wiste al enkele jaren elke dag sms’jes
De Volkskrant heeft later een Wob-verzoek gedaan naar de sms’jes van Rutte inzake het coronabeleid. Daar kwam eveneens zo weinig uit, dat het uiteindelijk een rechtszaak werd. Het was afgelopen dinsdag in de rechtszaal dat de Landsadvocaat onthulde dat Rutte al enkele jaren elke dag sms’jes aan het wissen is.
Meer over dit onderwerp: Inspectie gaat onderzoek doen naar verwijderen sms’jes door premier Rutte
De sms’jes die Rutte niet wiste, stuurde hij door naar zijn ambtenaren. Daartoe rekent Rutte ook lange sms’jes die hij naar eigen zeggen pas vernietigde nadat hij ze aan de telefoon had voorgelezen. In Ruttes eigen woorden: ‘in theorie zou het kunnen dat op deze manier nuances verloren gaan’.
Soms denk ik dat Nederland een ironisch kleinkunstproject is. Maar dat terzijde. Het punt dat ik in deze column wil maken, is een ander.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?