Welke geloofwaardigheid heeft een oproep tot soberheid als die komt van een klasse beroepspolitici die stilaan is vergroeid met het pluche en het daarbij behorende salaris, vraagt Jonathan Holslag zich af.
Jonathan Holslag (1981) schrijft elke woensdag een blog over internationale ontwikkelingen voor ewmagazine.nl. Hij is als politicoloog verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel. Holslag schreef diverse boeken, in het bijzonder over Azië en de opkomst van China en de gevolgen daarvan voor Europa.
Ik heb het niet zo op extreme partijen. Hoewel ze belangrijke problemen zoals ongelijkheid aan de kaak stellen, zijn hun oplossingen vaak weinig realistisch en zelfs schadelijk. Wel begrijp ik waarom steeds meer mensen er hun heil zoeken. Het wanbeleid, de schraapzucht en de wereldvreemdheid van sommige centrumpolitici stuiten elk weldenkend mens tegen de borst. Nu er een koude winter nadert, zal de woede alleen maar toenemen. We hebben helemaal geen Vladimir Poetin nodig om onze democratie te ondermijnen. De grootste bedreiging voor onze democratie is: de kaste dik betaalde beroepspolitici die elke voeling met de burgers lijkt te hebben verloren.
Een salaris van 276.000 euro per jaar bruto
Vorige week bleek dat weer in het Vlaamse Parlement, een van de zes parlementen die België rijk is. Een vertegenwoordiger van de zeer linkse PVDA, de tegenhanger van de SP in Nederland, uitte haar terechte bezorgdheid over de sluiting van vele kinderopvangorganisaties door de stijgende energieprijzen. Kinderen en moeders, vervolgde ze, dreigen daar de prijs voor te moeten betalen. Kinderen kunnen niet alleen thuisblijven, dus zullen moeders hun werk moeten laten vallen.
‘Joa, boa de poapoa,’ beet de parlementsvoorzitter haar toe in plat Antwerps. ‘Ik weet niet of u beseft dat er meestal twee ouders zijn en er ook zoiets als een vader bestaat. En mijn kinderen zijn boa un poapoa, vwola.’ Applaus op de tribune.
Elke maand net rondkomen is óók armoede, schrijft Zihni Özdil
Dat de kinderen bij de poapoa terecht kunnen is geweldig. Vaders hebben hun rol in het huishouden. Maar wat een arrogantie. De voorzitter, mevrouw Liesbeth Homans, zit daar in het parlement met een salaris van 276.000 euro per jaar, bruto. Dik vijf keer zo hoog als het Vlaamse gemiddelde. Daar stelt ze niet eens bijzondere prestaties tegenover. Ze werkte zich op via kabinetten en haalde in de verkiezingen van 2014 nog 163.500 voorkeursstemmen. In 2019 duikelde dat aantal naar 40.480. Toch zit ze daar voor een slordige 23.000 euro per maand. Aan haar retorische vaardigheden zal dat bedrag niet toe te schrijven zijn. Ze doet niet eens de moeite.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?