‘Laat Arabieren hun godsdiensttwisten onderling uitvechten’

Nederland moet zich voortaan niet meer mengen in interne conflicten van andere landen. De steun die de kabinetten- Rutte II en Rutte III aan een jihadistische Syrische oppositiegroep hebben gegeven, is daarvan het zoveelste bewijs. Dat vindt het overgrote merendeel van de lezers van Elsevier Weekblad die reageerden op onze stelling van de dag. Lees hieronder een aantal noemenswaardige reacties.

M. van Doorn schrijft:

Goede stelling. De huidige puinhoop in het Midden Oosten is grotendeels een gevolg van de eeuwige bemoeizucht van Europa en de VS. Elke poging tot nu toe om een regimeverandering te bewerkstelligen heeft tot chaos geleid. Met als huidig resultaat dat Turkije zijn buurlanden binnenvalt zonder daarvoor verandering af te hoeven leggen, en daarnaast Rusland en Iran de dienst uitmaken.
En niet te vergeten dat het westen nu regelmatig aangevallen wordt in Syrië met de wapens die ze zelf uitgedeeld hebben aan de “goede partijen”.

Henk Gerdsen schrijft:

Het bemoeien met conflicten in het buitenland heeft als voornaamste doel belastinggeld uitgeven waar maakbaarheidspolitici, defensie, ambtenaren en “goede” doelen van profiteren. Deze groepen zullen dan ook altijd het belang van deze bemoeienis benadrukken en er door drukken. Als belastingbetaler ben je volstrekt weerloos tegen deze machine.

Twan Hendriks schrijft:

[..]De steun maakte deel uit van een geheim programma onder de naam NLA, wat staat voor non lethal assistance (niet-dodelijke hulpgoederen). [..]

—–

Alleen domme Nederlandse politici kunnen zo’n term bedenken om te verhullen dat het om militaire steun gaat. Een leger kan niet op een lege maag en zonder logistiek vechten.

Napoleon zei het al: onnozelen praten tactiek, professionals praten logistiek.

Zaken als scherfvesten, tankwagens etc worden force  multipliers genoemd. Ze maken de wapens efficienter. Denk aan een ouderwets schild. Op zich is het geen wapen maar gecombineerd met een zwaard is het effectiever dan een zwaard alleen.

Wanneer je zulke zaken levert kunt je net zo goed geweren leveren. Sterker nog, wapens hadden ze waarschijnlijk al genoeg.

N.J.M. Tijhuis schrijft:

In de jaren van de Arabische Lente was het vooral links dat fantastische vergezichten had, terwijl het in wezen de zoveelste poging was van fundamentalisten om de macht in handen te krijgen. Altijd op het verkeerde paard wedden, ze hebben er patent op. Ook in Syrië en Irak hetzelfde liedje, maar schuld bekennen of berouw tonen…? Nee, op TV zijn ze de held. Er is geen beginnen aan om namen te noemen, u kent ze allemaal, de gasten van Pauw, Jinek, Nieuwsuur enz.

Slechts wanneer het belang van Nederland direct in het geding is: aantreden! Voor het overige: laten de Arabieren hun godsdiensttwisten onderling uitvechten. Zij komen ook niet hierheen als de protestanten de katholieken weer bij de keel grijpen (of omgekeerd), waarom wij dan wel?

Henny Rensenbrink schrijft:

Partij kiezen bij conflicten is altijd dubieus. Partij kiezen, steun verlenen bij een complex conflict namens ons land, het tot staatsgeheim benoemen is zeer dubieus. Niet mee bemoeien tenzij de Tweede Kamer op de hoogte is en toestemming heeft verleend.

Jos Merks schrijft:

Het steunen van enig militair doel, zou nooit moeten plaats vinden buiten de Navo.

Je ziet wat voor risico’s dit met zich meebrengt.

Het brengt slechts extra doden en gewonden en onrust in de betreffende regio. Assad kan misschien je vriend niet zijn. De mijne is het ook niet. Dat betekent nog niet dat je opstandelingen die proberen de onrust te vergroten in dit land moet ondersteunen.