De nieuwe Amerikaanse ambassade in Wassenaar. Bron: US Embassy in Wassenaar
Op 29 januari is de nieuwe ambassade van de Verenigde Staten in gebruik genomen, in Wassenaar, na 60 jaar in Den Haag te hebben gestaan. Het enorme complex spreekt tot de verbeelding. Wat is er allemaal te zien achter dat hoge stalen hek? Elsevier Weekblad kreeg een rondleiding.
Ontwerp in Nederlandse traditie: baksteen, water en inheemse bomen
Galerij van buitenfoto’s: klik op de foto om verder te gaan.
Detail van een kanaaltje, deel van de waterkringloop.
De hoofdingang: The Plaza. Hier zijn de paden van rode bakstenen goed te zien. Het graniet van de witte gevel is afkomstig uit de Amerikaanse staat Vermont, uit dezelfde steengroeve als het graniet van The Washington Monument.
Detail van het graniet bij de hoofdingang.
Het graniet keert ook terug in het ontwerp van de ramen en refereert in de vorm aan traditionele Nederlandse luiken.
De bewaking is in handen van een Nederlands beveiligingsbedrijf en twaalf US Marines, die op het terrein wonen. Hun onderkomens fotograferen mag niet, maar dit is hun persoonlijke half court (half basketbalveld).
De voorkant van de Amerikaanse ambassade. De rode bakstenen paden zijn doorgetrokken in de muren om de rust in het ontwerp te bewaren. Links op de gevel is het Grootzegel te zien, met daarin het credo van de Verenigde Staten: E Pluribus Unum (Uit Velen, Eén).
Bord bij de toegangspoort aan de Waalsdorperlaan. Erachter: het parkeerterrein van de ambassade.
Naast een esthetische functie, heeft de vijver ook een rol in de beveiliging van de ambassade. Na het hek vormt het een tweede barrière tussen de weg en het gebouw, om zo aanslagen met autobommen te voorkomen. Het kunstwerk heet ‘Ghost on the Shore’ (Geest aan de kust) en is gemaakt door de Amerikaans-Nederlandse kunstenaar Pard Morrison.
Uitgangspunt van het ontwerp is het Nederlandse landschap. Zo zijn alle bomen en planten inheemse soorten en is er veel water, zoals de vijver en de kanaaltjes rondom het gebouw. Veel van de bomen stonden al op het terrein: ze zijn tijdens de bouw verwijderd en later teruggeplaatst.
Detail van een kanaaltje, deel van de waterkringloop.
De hoofdingang: The Plaza. Hier zijn de paden van rode bakstenen goed te zien. Het graniet van de witte gevel is afkomstig uit de Amerikaanse staat Vermont, uit dezelfde steengroeve als het graniet van The Washington Monument.
Detail van het graniet bij de hoofdingang.
Het graniet keert ook terug in het ontwerp van de ramen en refereert in de vorm aan traditionele Nederlandse luiken.
De bewaking is in handen van een Nederlands beveiligingsbedrijf en twaalf US Marines, die op het terrein wonen. Hun onderkomens fotograferen mag niet, maar dit is hun persoonlijke half court (half basketbalveld).
De voorkant van de Amerikaanse ambassade. De rode bakstenen paden zijn doorgetrokken in de muren om de rust in het ontwerp te bewaren. Links op de gevel is het Grootzegel te zien, met daarin het credo van de Verenigde Staten: E Pluribus Unum (Uit Velen, Eén).
Bord bij de toegangspoort aan de Waalsdorperlaan. Erachter: het parkeerterrein van de ambassade.
Naast een esthetische functie, heeft de vijver ook een rol in de beveiliging van de ambassade. Na het hek vormt het een tweede barrière tussen de weg en het gebouw, om zo aanslagen met autobommen te voorkomen. Het kunstwerk heet ‘Ghost on the Shore’ (Geest aan de kust) en is gemaakt door de Amerikaans-Nederlandse kunstenaar Pard Morrison.
Uitgangspunt van het ontwerp is het Nederlandse landschap. Zo zijn alle bomen en planten inheemse soorten en is er veel water, zoals de vijver en de kanaaltjes rondom het gebouw. Veel van de bomen stonden al op het terrein: ze zijn tijdens de bouw verwijderd en later teruggeplaatst.
Detail van een kanaaltje, deel van de waterkringloop.
Previous slide
Next slide
Ode aan Nederlandse cultuur: tulpen, Delfts blauw en Nederlandse kunst
Galerij van binnenfoto’s: klik op de foto om verder te gaan.
In de nieuwe ambassade is veel ruimte voor kunst, zoals fotokunstwerk ‘Untitled #459’ (Geen titel #459) uit 2014 van Hellen van Meene, dat past in de traditie van de Nederlandse oude meesters.
Fotokunstwerk ‘Kind Words’ (Vriendelijke woorden) uit 2016 van Suzanne Jongmans waarin oud-Nederlandse kleding wordt gecombineerd met – op de rechterarm – piepschuimkorrels.
Dit stilleven, Time Lapse (Verstrijken van de tijd) van Nicole Cohen uit 2016, is een videokunstwerk. Om de paar minuten verandert het jaargetijde en daarmee het schilderij. Zo krijgen de bomen bruine en rode bladeren in de herfst en is het stilleven in de winter bedekt met sneeuw.
Tulpen sieren de kantoren van de ambassade. De prenten hangen op elke afdeling, op veel bureaus staan vaasjes.
Op de achterwand van de lunchruimte is een kunstwerk aangebracht waarin oude kaarten van Nederland en de Verenigde Staten zijn verwerkt. Veel plaatsen zijn aangeduid met de oude plaatsnamen, zoals Conyne Eylandt (Konijnen Eiland, het huidige Coney Island).
‘De Vlinder’ van de Friese kunstenares Claudy Jongstra, op de linkerwand van de lunchruimte. Het muurkleed is van wol, afkomstig van de dieren die de kunstenares op haar boerderij houdt. De blauwe kleur is ‘natuurlijk indigo’, afkomstig van de ‘Isatis Tinctoria’, een plant die groeit in het noorden van Nederland. De rode kleur is meekrap en komt uit de wortels van de ‘Rubia Tinctorum’. Dit is dezelfde kleur als Rembrandt en Vermeer gebruikten in de zeventiende eeuw.
De trap die de lunchruimte met de eerste verdieping verbindt, uitgevoerd in Delfts blauw.
Medewerkers aan de lunch. Naar goed Nederlands gebruik serveren de koks op vrijdag vis.
In de nieuwe ambassade is veel ruimte voor kunst, zoals fotokunstwerk ‘Untitled #459’ (Geen titel #459) uit 2014 van Hellen van Meene, dat past in de traditie van de Nederlandse oude meesters.
Fotokunstwerk ‘Kind Words’ (Vriendelijke woorden) uit 2016 van Suzanne Jongmans waarin oud-Nederlandse kleding wordt gecombineerd met – op de rechterarm – piepschuimkorrels.
Dit stilleven, Time Lapse (Verstrijken van de tijd) van Nicole Cohen uit 2016, is een videokunstwerk. Om de paar minuten verandert het jaargetijde en daarmee het schilderij. Zo krijgen de bomen bruine en rode bladeren in de herfst en is het stilleven in de winter bedekt met sneeuw.
Tulpen sieren de kantoren van de ambassade. De prenten hangen op elke afdeling, op veel bureaus staan vaasjes.
Op de achterwand van de lunchruimte is een kunstwerk aangebracht waarin oude kaarten van Nederland en de Verenigde Staten zijn verwerkt. Veel plaatsen zijn aangeduid met de oude plaatsnamen, zoals Conyne Eylandt (Konijnen Eiland, het huidige Coney Island).
‘De Vlinder’ van de Friese kunstenares Claudy Jongstra, op de linkerwand van de lunchruimte. Het muurkleed is van wol, afkomstig van de dieren die de kunstenares op haar boerderij houdt. De blauwe kleur is ‘natuurlijk indigo’, afkomstig van de ‘Isatis Tinctoria’, een plant die groeit in het noorden van Nederland. De rode kleur is meekrap en komt uit de wortels van de ‘Rubia Tinctorum’. Dit is dezelfde kleur als Rembrandt en Vermeer gebruikten in de zeventiende eeuw.
De trap die de lunchruimte met de eerste verdieping verbindt, uitgevoerd in Delfts blauw.
Medewerkers aan de lunch. Naar goed Nederlands gebruik serveren de koks op vrijdag vis.
Previous slide
Next slide
Duurzaam volgens internationale regels
Alle ambassades van de Verenigde Staten worden gebouwd met het LEED- keurmerk als leidraad. LEED staat voor Leadership in Energy and Environmental Design, oftewel: ‘Leiderschap in Energie- en Omgevingsontwerp’. Het LEED-keurmerk bestaat uit vier niveaus (brons tot en met platina). Door aan bepaalde eisen te voldoen, kan een ambassade een niveau stijgen. De ambassades moeten minimaal aan de eisen voor brons voldoen. De ambassade in Wassenaar heeft een zilveren keurmerk, maar is op weg naar een gouden status.
Hoe reageert de buurt op hun nieuwe buurman?Lees het hier.
In en rond het gebouw is een reeks maatregelen getroffen om de ambassade zo duurzaam mogelijk te maken. Zo is er een Tree Protection Plan (‘boombeschermingsplan’) opgesteld voor de bouw, en zijn de oorspronkelijke bomen na de bouw teruggeplaatst. Veel bouwmaterialen, zoals verf, vloerbedekking en lijm, zijn volledig duurzaam. Daarnaast is gestreefd naar zo min mogelijk afval bij de bouw. Het afval dat er was, is waar mogelijk gerecycled.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.
Water van de gootstenen in het gebouw stroomt naar de vijver en wordt na zuivering gebruikt om de beplanting mee te irrigeren. De temperatuur in het gebouw wordt deels geregeld met grondwaterbronnen, wat leidt tot 30 procent minder energieverbruik.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.