Zakendoen met dictators: de EU ontkomt er niet aan

Met de hoed in de hand gingen Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, de Italiaanse premier Giorgia Meloni en Mark Rutte (VVD) begin juni naar Tunesië. In die hoed zat 900 miljoen euro.

Met dat bedrag is de Tunesische president Kais Saied zeer geholpen. Hij kan het Europese Unie-geld inzetten als hefboom om ook nog eens 2 miljard euro aan IMF-steun binnen te halen. De Tunesische economie wankelt en kan de injectie goed gebruiken.

In ruil wil EU tegenprestatie van Tunesië

In ruil verlangt de EU een tegenprestatie van Tunesië. Het land moet ervoor zorgen dat er geen migrantenbootjes meer afvaren naar de Europese zuidkust – 100 miljoen euro uit de hoed is direct daarvoor bestemd.

Niet iedereen is blij met het akkoord, dat nog niet officieel is. Want Saied is ‘omstreden’. Na zijn aantreden in 2019 zette hij het parlement buitenspel. Oppositieleden en journalisten worden opgesloten. Niets nieuws onder de Tunesische zon trouwens. Sinds 1987 is het land een weinig democratische politiestaat. Von der Leyen en co hadden dan ten minste de ‘mensenrechten’ kunnen aanroeren, sputterde links Europa. En verachtelijk dat Rutte stond te lachen op de foto!

In een onvolmaakte wereld moet je ook met dictators zakendoen

Wanneer de EU of de lidstaten afzonderlijk tot zaken willen komen met regimes meteen buiten het eigen grondgebied – en dat is onontbeerlijk – ontmoeten zij meestal geen leiders die de democratische beginselen net zo zijn toegedaan als zijzelf. In een onvolmaakte wereld moet je ook met dictators zakendoen. En worden steeds vaker harde woorden over mensenrechten terzijde geschoven.

Lees hieronder verder