Ik zou graag de lindebloesem weer ruiken

In Parijs werd onlangs een referendum gehouden over de wenselijkheid van de elektrische stepjes die de stad overspoelen en tot ongelukken leiden. De inwoners stemden en masse tegen die dingen. Wat zou het een goed idee zijn om in Amsterdam een dergelijk referendum te organiseren, maar dan over één van de grootste ergernissen in de stad: de allesoverheersende geur van wiet. Ik zou in elk geval graag willen dat blowen op straat wordt verboden.

Want waar je ook gaat of staat in Amsterdam – en dus zeker niet alleen in het hart van de stad – overal ruik je die weeïge lucht van wiet. Dat begint al vroeg, wanneer ik op de fiets spring om naar mijn werk te gaan, dus ergens tussen acht en half negen. Dan al blowen, denk ik dan verbaasd. Dat wordt in negen van de tien gevallen gedaan door toeristen die tijdens hun hele bezoek alleen maar stoned zijn en amper lijken te weten waar ze eigenlijk zijn. Ik vroeg een keer aan één van hen, die door mijn straat wankelde, of hij het naar zijn zin had. Maar hij was te high om antwoord te geven.

Natuurlijk rook het vroeger vaak naar vieze en zweterige mensen

Het heeft overal altijd naar van alles geroken, de hele planeet was als het ware omgeven door een onzichtbare sluier van geuren. Sommige heerlijk, andere verschrikkelijk. Natuurlijk rook het vroeger vaak naar vieze en zweterige mensen die hun tanden niet poetsten, want elke dag in bad of onder de douche was er niet bij voor de meeste mensen. Deodorant, doucheschuim, tandpasta: allemaal redelijk moderne uitvindingen. En er was nog veel meer te ruiken. Het is moeilijk voorstelbaar hoe gruwelijk de geuren van de vele Europese slagvelden waren, want dit continent is doordrenkt met bloed. Al die lijken.