Wat kost de opvang van asielzoekers de samenleving?

31 januari 2023Leestijd: 3 minuten
Asielzoekerscentrum Cranendonk in Budel. Foto: Rob Engelaar/HH/ANP

Wat kost de asielopvang de samenleving? Staan de mensen die in de asielketen werken, onder grote druk? EW zet 111 vragen en antwoorden over asiel op een rij. In dit artikel vraag 80 tot en met 83.

80. Wat kost de asielopvang de samenleving?

De Algemene Rekenkamer bracht in januari een rapport uit waaruit blijkt dat het om aanzienlijke bedragen gaat en dat dat het gevolg is van politieke keuzes. Nederland kiest voor een opvangsysteem dat meebeweegt met de instroom van asielzoekers en dat is duur. Heel duur. In tijden van hoge instroom, zoals in 2022, lopen de kosten van noodopvang – duurder dan reguliere opvang – hoog op omdat de voorzieningen ad hoc worden ingekocht. Voor de asielopvang in 2022 was ruim 0,5 miljard euro begroot. Het werd 1,5 miljard euro. Het COA pleit dan ook al sinds het begin – nu bijna dertig jaar geleden – voor een opvang met meer buffercapaciteit. Tot nu toe tevergeefs. In de afgelopen 23 jaar zijn de uitgaven aan het COA 21 keer te laag begroot, aldus de Rekenkamer. Met 2022 als recordjaar, en de jaren van de Syrië-crisis (2015 en 2016) als tweede en derde.

Asielzoekers in Ter ApelLees dit artikel op EW Podium van historicus Gert Jan Geling: Kosten van immigratie verdienen meer en beter debat

81. Staan de mensen die in de asielketen werken, onder grote druk?

De medewerkers van het COA en de uitvoeringsorganisaties in de asielketen die EW sprak in Budel, waren zeer betrokken en zetten zich dagelijks volop in om, ondanks de hoge aantallen, asielzoekers zo goed mogelijk te helpen en iedere asielzoeker te behandelen als uniek individu met een verhaal en rechten. Over de impact van de aantallen zegt een manager van de IND: ‘We kijken daarom ook naar waar we wél het verschil maken, en dat is bij de mensen die we al wel hebben geholpen.’

82. Heeft de asielketen nog goede adviezen aan politiek Den Haag?

De kritiek op het asielbeleid valt medewerkers zwaar. ‘Iedereen heeft een mening over de mensen die hier wonen, en hoe wij ons werk doen. Ik zou iedereen willen aanraden om eens langs te komen om zelf te zien wat hier gebeurt, en de verhalen van asielzoekers aan te horen,’ aldus een medewerker van het COA. Over de politieke kant van de asiel- dan wel de opvangcrisis lieten de medewerkers zich niet uit. Ze maken deel uit van een uitvoeringsorganisatie van de overheid, is de redenering. Ze maken zelf niet het beleid, maar voeren het wel uit.

Toine van Loenhout, chef van de regionale recherche Oost-Brabant uitte wel zijn zorgen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

83. Oh? Wat zei hij dan?

Van Loenhout maakt er geen geheim van dat de politie tegen haar grenzen aanloopt. Net als in Ter Apel verzorgt de Nationale Politie in Budel de registratie en identificatie van asielzoekers en is zij verantwoordelijk voor de openbare orde rond azc’s. Vijfenveertig politiemensen zijn bezig met registratie en identificatie, zeven dagen per week, overdag en ’s avonds. Per asielzoeker kost dat proces 6 tot 8 uur.

Ter Apel en Budel samen moeten sinds vorig jaar 90 tot 100 asielzoekers per dag ‘verwerken’ om de instroom aan te kunnen. Vandaar die ene bus met 45 asielzoekers die elke dag naar Budel rijdt. ‘Twéé bussen per dag kunnen we hier niet processen,’ zegt Van Loenhout. Hij maakt er ook geen geheim van dat de bijstandstaak van de politie tot veel debat leidt binnen de politie wegens het beslag op het personeel. ‘Het is niet zo dat hier kazernes vol politiemensen staan die niks te doen hebben. De druk op de keten is groot, soms onaanvaardbaar groot. En als ik dan zie wat er nog op ons afkomt – Rusland, Afrika – dan maak ik me zorgen.’