Wordt niet-Randstedelijk Nederland beter van alle aandacht?

Over de noden van de ‘regio’ verschenen de afgelopen paar jaar veel rapporten. Van de planbureaus en adviesraden van de overheid, van het Centraal Bureau voor de Statistiek, van über­adviseur Johan Remkes, van electoraal geograaf Josse de Voogd en wetenschapper René Cuperus – die twee jaar geleden de door Remkes in 2018 gemunte term ‘afgehaakten’ met succes reanimeerden. Maar niets typeert de noden van de regio zo sterk als berichten uit de regio zelf.

Neem het volgende. Burgemeesters in het noorden die staatssecretaris Eric van der Burg (en Ter Apel) uit de brand hielpen bij de opvang van asielzoekers, eisten extra politiecapaciteit. En hoewel bestuurders zich een beetje schaamden om de 2.500 euro bonus per asielzoeker te innen, deden ze dat wel. Het geld – vrij te besteden – konden ze goed gebruiken.

Het symboliseert de ontwikkeling die in rapporten bekendstaat als de ‘verschraling’ van voorzieningen. Politie weg, ziekenhuis weg. Bushalte weg, supermarkt weg. Dorpshuis weg. Het heeft iets cynisch dat voorzieningen die eens vanzelfsprekend waren in de dunner bevolkte streken, zoals een alom tegenwoordige ‘rijkspolitie’, nu via de achterdeur van het asielbeleid moeten worden binnengehaald. Als ‘bonus’.