Philip van Tijn: Geldt het oorlogsrecht tot de laatste komma en alleen voor Israël?

Een week nadat Hamas-terroristen weerloze kinderen, bejaarden, vrouwen en mannen vermoordden, verbrandden, verkrachtten en verminkten, wordt Israël opgeroepen het oorlogsrecht minutieus na te leven. Maar daarbij is de door zovelen gewenste context onmisbaar, schrijft Philip van Tijn.

‘Binnen 48 uur zal zeker in de wereld buiten het Westen de slachtpartij onder 260 festivalgangers vergeten zijn en zullen de foto’s en filmpjes uit het arme Gaza alle media en sociale media beheersen.’ Dat schreef ik afgelopen dinsdag: zelden heb ik zo snel gelijk gekregen en helemaal nooit heb ik aan eigen gelijk zo weinig vreugde beleefd.

Het extra Journaal liet op de vroege zondagochtend – te danken aan de Amsterdamse marathon, anders begint de wereld op zondag pas te draaien om 12.00 uur – interviews zien met twee vrouwelijke Israëlische militairen van de forensische dienst. Zij en hun collega’s doen onderzoek naar de vermoorden, verkrachten, gefolterden en geamputeerden van het muziekfestival en uit de dorpjes langs de grens, waarover Arendo Joustra zo ontroerd en ontroerend schreef.

Zelfs deze geharde specialisten konden hun tranen niet bedwingen toen ze vertelden dat vrijwel alle slachtoffers van het heldendom van Hamas alleen aan hun DNA geïdentificeerd konden worden. Zelfs de gezichten waren onherkenbaar – als er nog een gezicht was.

Ik hoop dat het ‘politieke talent’ Kauthar Bouchallikht dit gezien heeft; zij heeft zich niet herkiesbaar gesteld voor de Tweede Kamer, omdat ze haar partij (GroenLinks, nu dus GroenLinks-PvdA) niet stevig genoeg anti-Israël vond. Zo zei ze het natuurlijk niet: haar motivering luidde dat ze, in gesprekken met haar fractiegenoten, ‘de context miste’ van wat er nu aan de hand is. Wel, dit is de context.

Oorlogsrecht: de acties van Israël tegen Gaza zijn niet vanuit wraak

Toch is het een misverstand, dat de Israëlisch acties tegen Gaza (waarvan we nu alleen nog een begin zien) berusten op gevoelens van wraak. Dat zal vast meespelen, anders zouden de Israëliërs iets bovenmenselijks presteren. De door Israël verhoopte vernietiging van Hamas is niet repressief, maar preventief: om te voorkomen dat nog eens gebeurt wat op zaterdag 7 oktober is gebeurd.